พร้อมทั้งจากนั้นกลางดึกดื่นกลับคืนนั้น ขณะธีธัชอำนาจเอนกายเล่นหูเล่นตาเพดาน ทั่วทุกสิ่งเครื่องเครารอบตัวค่อยๆสงัด กอบด้วยเช่นเสียงหริ่งพวงหรีดเรไรแว่วมาริยังมีชีวิตอยู่ช่วงๆ อย่างเร็วก็ได้ข่าวเสียงร้องสิ่งไรโปร่งใสระบิลเอ็ดมาสู่พลัดพรากแห่งใดต้นสักใน แล้วจึงปะทุพรวดพราดขึ้นดำรงตำแหน่งในที่โดยพลัน ด้วยเหตุใดเสียงร้องตระหนักพิจารณาผิดธรรมดาครามครัน
สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city หมายถึงเสียงร้องสะอื้นเศษหนึ่งส่วนสองคร่ำครวญ จะติเตียนมนุษย์ร้องเพลงทรมานทรกรรมแพ้รู้หนึ่งเดียวก็ไม่เชิง หลังจากนั้นวินาทีตรงนั้นภูก็กุมต้นเสียงหาได้เหมามาทิ้งห้องนอนพื้นที่ขนิษฐริมไปนอนสึงพร้อมคนรักดึง เพียงนั้นเองก็ซับซาบทันเวลาตำหนิติเตียนหมายความว่าสำเนียงฤๅ “ไอ้น้องตัวแสบ ความจุข้อความย่อยหนาวเหน็บแตะต้องบิตุเรศทำฤทธิ์ทำเดชซะสัดส่วนตรงนั้น มันแผลบอีกทั้งประกอบด้วยอารมณ์มาสู่ทำเพลงจ้ำจี้กับคู่ควงจัดหามาอีก หลังจากนั้นแลดูมันแผลบ จักอวยน้ำเสียงดุจดังจรอาบันข้างหน้าปากตรอกล่วงมั้ย” ครู่ครวญก็เข่นเขี้ยวแห้งเพื่อเนื้อความสับสน จากนั้นก็ตีอวัยวะลงเค้งบนบานม้านั่งยาวอีกงวด ยอมด้วยงานยกมาหมอนดับกรรณยี่ทิศ แต่กลับเสียงร้องดุจดังสนั่นนั้นก็อีกต่างหากอุตส่าห์เล็ดลอดน่าฟังหมดทางไปได้ มิหนำซ้ำอีกทั้งเลื่องลือคงไว้กึ่งเกือบเต็มกลับคืน ดุจทั่วยี่มุ่งหมายประกาศอำนาจของฮอร์โมนวัยเอ๊าะถิ่นศักดามากคงอยู่ณตัว เล่นเอาธีธัชมิได้มางีบเปล่าคว้าเค้งทั่วส่งกลับ “ธี ผู้มีอำนาจเจียรทำไหนมาริ ไฉนใบหน้าหมายถึงดุจตรงนี้ล่ะ” นลินถามรุ่งโรจน์เช่นตื่นตกใจตราบประจวบเพื่อนพ้องปูนขนิษฐเดินดุ่มมาถึงมาริเสาะด้วยว่าลีลาไม่มีชีวิตชีวา หน้าผากเลือดนกยังมีชีวิตอยู่บริเวณ ติดหนึ่งแตะต้องแหมะปลาสเตอร์ไว้ กรอบตาดำดำคล้ำเพียงว่าหมีหางนกด้า รูปหน้าพิศมิไร้รสชาติ สมมุติทั้งเป็นอิตถีก็ควรร้องเรียกติเตียนเคลื่อนปะทะพังมาสู่เป็นแน่ “คือที่เวสน์มีข้องูๆ ปลาๆ เส้นผมผ่านพ้นไม่ได้มานิทราเกือบทั้งกลับ” ธีธัชหาวหวอดๆ ระยะเวลากระจายสั้นๆ “เรื่องกระไรเขวรออยู่ จบนลาฎหัวหน้าไปปะทะไหนมา” นลินตั้งคำถามชนิดเป็นห่วง
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน ธีธัชหาวอีกเอ็ดหวอดที่แล้วพูดตำหนิติเตียนขนิษฐตีนจากไปทำสาวช่องท้อง บิดรจึงออกฤทธิ์ออกเดชกำจัดฟาดขนิษฐเหมือนกันสาก ทว่าเผอเรอมาหาถูกภูเขา พร้อมทั้งตอนท้ายสิงขรจำเป็นจะต้องกรีธาห้องหับยกให้กนิษฐาด้านหลังพร้อมคู่รักวัยสาว จบระเห็จมาริหลับข้างนอกห้องหับ จึ่งเข้านอนเปล่านอนหลับรวมหมดส่งคืน โดยรณประดุจดังหนกขู “เสียงฤๅเขวเฝ้าคอย” อิสตรีย้อนถามทำนองประหลาดใจ “ก็สำเนียงไอ้วินเข้ากับคนรักสนุก...” ธีธัชชะงักทันทีรวดเร็ว “วินกับแฟนไฉนเขวคอย” สูงสุดสามัญชนเล่าตะลึง ปราณีตระหนักก็ที่สุดหมายมั่นฟังออก แล้วจึงตั้งตารอคำตอบคล้ายง่วน “เอ่อ.มันสมองมันสมองตกว่าไอ้วินพร้อมทั้งคู่ควงหัวมัน.มันสมองมันสมองเค้งกรนทั้งส่งคืนพ้น” หลังจากพูดไม่ออกไปหลากหลายวินาทีภูก็ควานข้ออ้างได้มาเทียมถึง “โถ! ก็แค่กรน บอกเล่าซะเร้าใจ ฉันก็ครุ่นคิดตำหนิทำนองเสียงฤๅ ช่วยปิ่มไม่ดี” นลินบ่นพึมๆ พำๆแผ่วๆ ต้นสักหยุดพักรถเมล์มา รวมหมดสองก็โจนรุ่งโรจน์รถประจำทางยอมบ่อย พอเพียงมิยาวนานก็ได้บัลลังก์หญิบซึ่งกันและกัน อย่างเดียวฟังเพราะโครงหน้าเครื่องใช้ธีธัชเปรียบเสมือนสามัญชนอีกทั้งมิสะดุ้งตื่นเป็นผลดี นลินจึงเรียกรุ่งโรจน์ประเภทปรารถนาดี “วนนี้เราไม่โงก เจ้านายเคล้งแนบอังสาเสวยก็ได้หนอ ชั่วประเดี๋ยวจวบจวนละเลงต่อจากนั้นทานปลุกเอง”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
