อย่างน้อยหล่อนกับเขาก็สนิทสนมกันมานาน สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city แล้วธีธัชก็มีน้ำใจช่วยเหลือหล่อนมาทุกเรื่อง อีกอย่าง คืนนั้นหล่อนคงพูดจาขวานผ่าซากเกินไป ยังจำแววตาหวั่นไหวของเขาได้ เขาคงรู้สึกแย่เอามากๆ เลยหายไปตั้งหลายชั่วโมง ทิ้งให้หล่อนรอจนแทบบ้า แล้วก็ยังงอนกันไม่หายแม้จะผ่านมาหลายวัน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน นี่แสดงว่าคงโกรธหล่อนจริงๆ ช่วงมื้อเที่ยง สองสาวเพื่อนซี้ออกมากินมื้อกลางวันด้วยกัน ขณะเดินเข้าไปในร้านอาหารตามสั่งร้านหนึ่ง ก็เห็นสองหนุ่มคนคุ้นเคยนั่งอยู่ในร้าน วิยะดาจึงร้องทักขึ้น “อ้าว! น้องธี ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน แหม! ดูหล่อขึ้นเป็นกอง คิดถึงจังเลย” พูดจบก็ดึงแขนเพื่อนเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับสองหนุ่มอย่างว่องไว “แหม! ทักแต่น้องธี แล้วน้องยุทธล่ะครับ จะไม่ทักทายให้หัวใจมันกระชุ่มกระชวยกันบ้างหรือไง” ยงยุทธแกล้งตัดพ้อ แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน ขณะวิยะดาลงนั่งประกบข้างธีธัช นลินจึงต้องนั่งข้างยงยุทธ นลินพยายามส่งยิ้มให้เพื่อนรุ่นน้อง แต่คนตัวโตขี้งอนก็ช่างเล่นตัวเหลือเกิน แกล้งก้มหน้าก้มตามองเมนูอาหารราวกับกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ จนอดหมั่นไส้ขึ้นมาไม่ได้ ขณะที่ยงยุทธและวิยะดากำลังปะทะคารมกันตามประสาคู่กัด นลินก็เหล่ตามองธีธัชตลอดเวลาจนตาแทบเข ส่วนหนุ่มน้อยก็หาได้มีสมาธิตั้งแต่เห็นหล่อนเดินเข้ามาในร้านแล้ว แต่แสร้งทำเป็นอ่านเมนูอาหารพนักงานในร้านเดินเข้ามาสอบถาม นลินจึงฉวยโอกาสนั้นถามธีธัชทันทีอย่างเอาใจเต็มที่ “ธี จะกินอะไร เอาข้าวผัดทะเลเหมือนเดิมมั้ย” “อืม...ผมเอาผัดไทยดีกว่า” ธีธัชพูดโดยไม่เงยหน้าจากเมนู สติ๊กเกอร์แต่งรถ นลินรู้ดีว่าที่เขาแกล้งสั่งอย่างอื่นแทนเพราะยังไม่หายงอน
