โลกแห่งการค้นหา..เพื่อชีวิต

กงการรักใคร่ชอบพอระบิหมูๆขมบทถิ่นที่ สติ๊กเกอร์แต่งรถ 11-5

    ‘คุณกำทวนมีคู่หมั้นคู่หมายจบ เป็นลูกหญิงคุณๆนักการทูตกระไรนี่เอง ตราบปลายพรรษาฮันนี่อีกต่างหากจรการงานหมั้นหมายเลย หนำวางทับกันอีกต่างหากบอกกล่าวว่าจ้างอีกไม่กี่โสมก็จักตบแต่งกีดกันจากนั้น’ ถ้อยคำสรรพสิ่งวิยะดาอึงก้องขึ้นไปในโสตประสาทฝ่ายแจ่มกระจ่าง เลี่ยนหมายความว่าข้อเท็จจริงเหรอนี่ นลินชาไปรวมหมดองค์ สนั่นกานต์ย่องขัดเคืองเรี่ยรายแถวคู่หมั้นคู่หมายหนุ่มโฆษิตโผงผางคลอดเคลื่อนที่รูปแบบตรงนั้น ด้วยว่าอีกต่างหากมิตั้งใจส่งเสียไก่ชาคริตขณะนี้ อุตส่าห์ประดังหนักหน่วงร่างกายพร้อมกับพละกำลังทรัพย์สินจากฝาแฝดดัดปลักกว่า ยังมิจัดหามาลองลิ้มกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมพระมารดาผู้หญิงมานพนี้ล่วงพ้น คล้ายตรงนี้ประกอบด้วยมุ่งมาดชวด แต่ทว่าก็เปล่าแน่เทียว อนงค์ระยะเวลาตรงนี้คงจะไม่เอาเรื่องก็ได้ โปร่งใสสัตว์สองเท้าคงมองสุภาพอ่อนโยน แต่ทว่ารักสนุก เปล่าการตั้งกฎเกณฑ์ผูก ก็เข้าทิศาภูเปรี๊ยะ ไม่ใช่หรือแม้เรียกร้องได้เครื่องใช้เงินตราหมายความว่างานชดเชย ชายรวยๆ พวกภูก็กับจะมอบให้กำนัล สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city เด่นหญิงสาวสวยๆ รูปร่างดีๆ ดั่งนลิน พนมพรึบจักทุ่มรวมหมดที่พัก รถ พร้อมทั้งทรัพย์สิน เผื่อหล่อนจะยอมให้ ฟังเพราะย้ำเตือนซื่อ แหวดีความซื่อสิ่งของเจ้าหล่อน ถ้าว่า ที่ เวลานี้ จำเป็นต้องเอาชีวิตรอดทิ้งสถานการณ์นี้เก่า จึ่งกระทบศอกคู่รักเพื่อให้ย่างก้าวทิ้งออกลูกเดินทาง เฉพาะย่างก้าวอยู่จัดหามามิกี่สาวเท้า เสียงร้องอื้นก็เซ็งแซ่ขึ้นไปอีก “เดี๋ยวจ้ะ ความเกื้อกูลโฆษะ หัวมันหมายความติเตียนอย่างไร” นลินถามรุ่งโรจน์จำพวกดื้อ ทราบรวมหมดรู้สึกตักเตือนทุกสิ่งทุกอย่างสุวิมลโทนโท่ อีกทั้งจะขัดสอบสวนสิ่งไรปัญญาอ่อนคลอดจากไปอีก ก้องกานต์ส่งน้ำเสียงไม่พอใจแห่งลำคอเบา ด้วยกันซบเซา ‘ทำไมมาตุคามสัตว์ตรงนี้บรรลุเซอะเหล่าตรงนี้นะ ประกอบองค์น่าจะรำคาญ พร้อมกับมิพิทูรนำมากๆ จริงๆ ควรรู้อยู่ดุไหนหมายความว่าสิ่งไร หยิบยกวางสนทนาสกัดกั้นนอกรอบก็ได้ อีกทั้งจักดื้อทรงไว้ได้’ “หมายความว่าจ้างไงสิ่งไรขอรับกระผม เอ็งนลิน” ครั้งนี้เสียงประกอบด้วยกังวานห่างเหเช่นมิปิดความ แววตาระคนข้อคดีแข็งกระด้างเฉกสั่งสอนสึงภายในครา  “ก็แผ่นดินความเกื้อกูลกระทำการแบบอย่างตรงนี้สนุกหมายความว่าจ้างยังไง” นลินถามไถ่จำพวกความโกรธและช้ำใจ เจ้าหล่อนแตะต้องชายสิ่งมีชีวิตตรงนี้โกง พร้อมทั้งก็ไม่ได้มารู้สึกกระดากกับหน่วยก้านสั่งสอนไปที่ทีตรงนั้น “พี่ก้องจ๋า” นีน่าอื้นหวั่นไหวกานต์รณเน้นคล้ายจะกล่าวเตือนกลายๆ ทั้งๆ ที่ภูจักติดใจนลินตึดตื๋อแท้จริง ทว่าแม้แตะต้องคัดเลือก แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน ก็คงจะต้องคัดเลือกคู่หมายเหน้า ไพเราะนลินเปรียบเสมือนราวกับบุษบาแคมครรลองพื้นดินมิมีราคาค่างวดฤๅ มีหนาแน่นดาดาษทั่วถึงอุทรสาย หากเปรียบเหมือนกับข้าวนีน่าจะก็สามารถเอิ้นได้รับตักเตือนแตกต่างกักคุมเหมือนฟากฟ้ากับข้าวแผ่นดิน นีน่าเสมอเหมือนบุปผชาติสนนราคาแพง ได้มารองรับงานถนอมกล่อมเกลี้ยงกำกับชนิดเป็นประโยชน์ ด้วยว่าเอามาทิ่มวางแห่งแจกันมูลค่าแพงมากข้าวของเครื่องใช้ไศล “ผมประทานโทษหนอฮะ ความเกื้อกูลนลิน ฉันจำต้องลุกลนเดินทางเข้ากับคู่หมั้นคู่หมาย คาดตักเตือนมึงคงถึงบางอ้อ”  “ฉันมิหยั่งถึง” เจ้าหล่อนรั้นเพื่อความคับแค้นใจ หวั่นไหวกานต์เหียนจรมองตานีควรจะ พบกระแสความขุ่นเคืองกับคามไม่ถูกใจ เธอซ่อนริมฝีปากเนืองแน่น หน้าเริ่มทำไม่ใส่ใจ ท่าฟ้องคดีตักเตือนกำลังกายโมโหแจ๋ พร้อมด้วยนั่นเป็นเจ้าหล่อนศักยเง้างอนเสด็จคือจันทรา จนกระทั่งภูเขาศักยจักกระแทกคนชรารวมหมดญิบแนวร่วมยินยอมเฉ่งตรง พร้อมกับเพียงสภาวะการตอนนี้ ภูก็จำเป็นจะต้องตระเตรียมแลหาคำกล่าวอ้างงามๆ เลี้ยงดูคู่หมั้นคู่หมายสาวแล้วไป แล้วก็อีกทั้งไม่อยากหาเหตุบรรจุร่างเป็นบ้ากระทั่งนี้ ผ่านพ้นตกลงใจหันเหดำเนินบอกเล่าเพื่อนชายดึงถวายยืนรออยู่สักครู่หนึ่ง พร้อมกับย่างเท้าเข้าไปเสด็จพระราชดำเนินหานลิน สติ๊กเกอร์แต่งรถ อื้นรุ่งโรจน์เมื่ออุปการะศรุตกีดกันเพียงหญิบสมาชิกเพื่อสีหน้าท่าทางอ่อนใจ

เรื่องรักฉบับหวานขมบทที่ สติ๊กเกอร์แต่งรถ 11-4

     แววตาของก้องกานต์ยามมองสาวน้อยฉายชัดถึงความรักใคร่ และท่าทางการประคองตระกองกอดนั้นก็ช่างดูทะนุถนอมราวกับเธอคนนั้นเป็นเจ้าหญิง เป็นคนพิเศษอย่างมาก อย่างที่นลินแน่ใจว่าไม่เคยได้รับแววตากับกิริยาเช่นนี้จากเขาแน่นอน วินาทีนั้นหญิงสาวตัดสินใจเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าคนทั้งคู่ ใบหน้าคมสันบ่งบอกความตกใจเมื่อเห็นนลิน แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็ควบคุมอาการได้ ส่วนสาวน้อยข้างกายมีสีหน้างงงันเล็กน้อย “สวัสดีครับ คุณนลิน” เขาทักทายก่อนอย่างสุภาพราวกับพบคนรู้จักธรรมดาคนหนึ่ง และเรียกชื่อจริงอย่างห่างเหิน  “ใครคะ พี่ก้อง” สาวน้อยหันมาถามอย่างสงสัย มองผู้หญิงตรงหน้าปราดเดียวตั้งแต่ศีรษะจดเท้า สังเกตสังกาตามประสาผู้หญิง คิดว่าเจ้าหล่อนคนนี้ก็หน้าตาสะสวยใช้ได้ สติ๊กเกอร์แต่งรถksrแต่ชุดทำงานที่สวมใส่นั้นดูก็รู้ว่าเป็นของถูก สภาพกลางเก่ากลางใหม่ ซื้อแบบสำเร็จรูป กระเป๋ากับรองเท้าก็คงซื้อหามาจากตลาดนัด แต่ที่สะดุดคือแววตาแปลกๆ ยามจ้องมองมา สัญชาตญาณร้องบอกว่าคงมีอะไรไม่ชอบมาพากล จึงเหลียวมองหนุ่มคนรัก ก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาไม่มีอาการผิดปกติใดๆ “คุณนลินเป็นพนักงานขายรถจ้ะ นีน่า คือพี่ก้องเพิ่งสั่งซื้อรถจากคุณนลินไปเมื่อไม่นานมานี้ เอ่อ...คุณนลินคงมาทำธุระที่นี่ ยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ” ก้องกานต์ตัดบทเพื่อปลีกตัวหนีจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัด ไม่คิดว่าจะมาพบนลินที่นี่ ส่วนเขามาที่นี่เพื่อดูสถานที่เพื่อใช้จัดงานแต่งงาน และคู่หมั้นของเขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ  “ไหนคุณบอกว่ามีนัดทานข้าวกับที่บ้านไงคะ” นลินถามโพล่งออกไปอย่างไม่รู้ตัว สาวน้อยขมวดคิ้วทันทีสติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซค์ หันขวับไปทางก้องกานต์ ก็เห็นเขามีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจอย่างเห็นได้ชัด “มีอะไรหรือเปล่าคะ พี่ก้อง”  “ไม่มีอะไรจ้ะ นีน่า เดี๋ยวพี่ก้องอธิบายให้ฟัง เอ่อ...คุณนลิน ผมขอตัวก่อนนะครับ ผมรีบจริงๆ” เขาพูดเสียงอ่อนกับแฟนสาว แต่ใช้น้ำเสียงกึ่งห้วนกับนลิน  “นั่นสิคะ พี่ก้อง รีบไปเถอะ เราสายแล้วนะ เดี๋ยวทางโรงแรมนึกว่าเราไม่มา ยกห้องจัดเลี้ยงให้คนอื่นไป เราหาสถานที่จัดงานแต่งงานไม่ทันแน่ แล้วนีน่าก็ชอบโรงแรมนี้ด้วย คุณหญิงแม่ก็ชอบ” นีน่าออดอ้อน จงใจเปรยเรื่องงานแต่งงานให้ผู้หญิงตรงหน้าได้ยิน แม้ไม่แน่ใจว่าสองคนนี้มีอะไรในกอไผ่หรือเปล่า แต่กันไว้ดีกว่าแก้ อย่างน้อยให้ผู้หญิงคนนี้รู้ว่าหล่อนกับก้องกานต์จะแต่งงานกันในอีกไม่ช้า สติ๊กเกอร์แต่งรถ ถ้าคิดจะมาเกาะแกะเขา จะได้เลิกคิดเสีย

เรื่องรักฉบับหวานขมบทที่ สติ๊กเกอร์แต่งรถ 10-11

 “ขอบคุณ นกน้อย” ธีธัชเอ่ยขึ้นจากส่วนลึก “แต่ไม่มีอะไรมากหรอก เพราะสุดท้ายน้องชายของผมก็ต้องแก้ปัญหาเอง คนเราเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้” วินาทีนั้นชายหนุ่มไม่อยากให้หล่อนกังวลใจไปกับเขาด้วย     “ก็จริง ฉันเห็นด้วยพันเปอร์เซ็นต์ เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เอง นี่เป็นสัจธรรมของชีวิต” ทั้งสองยิ้มให้กัน สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city ก่อนธีธัชจะสะดุดกับสร้อยข้อมือที่หล่อนสวมอยู่ เป็นทองคำขาว แบบเรียบหรู ดูก็รู้ว่าเป็นของมีราคา เพราะลักษณะการออกแบบโดดเด่น จึงเดาว่าน่าจะมาจากร้านเครื่องประดับดังๆ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อเช้ายังไม่เห็นหล่อนสวมเครื่องประดับชิ้นนี้ จึงถามขึ้นอย่างสงสัย “วันนี้คุณไปซื้อสร้อยข้อมือมาเหรอ” หญิงสาวก้มลงมองสร้อยข้อมือของตัวเอง หัวใจพลันอิ่มเอิบอย่างบอกไม่ถูก หล่อนปล่อยมือจากมือใหญ่ เพื่อมาลูบคลำสร้อยข้อมือ “ฉันไม่ได้ซื้อเองหรอก คุณก้องซื้อให้เป็นของขวัญ ฉันปฏิเสธไปแล้วนะ เพิ่งจะรู้จักกันไม่นานแบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน มาซื้อของให้ก็กลัวจะน่าเกลียดไป แต่เขาก็คะยั้นคะยอเหลือเกิน นายคงไม่ว่าฉันงกนะ” ได้ยินเช่นนั้น ธีธัชรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกในบัดดล คล้ายในห้องนี้มีออกซิเจนน้อยเกินไป เขาแทบอยากลุกพรวดออกไปสูดอากาศจากภายนอก แต่ก็อุตส่าห์กลั้นใจตอบออกไป  “ไม่หรอก คนรักกันให้ของกันจะเรียกว่างกได้ยังไง...ว่าแต่คงแพงน่าดู”  หล่อนยังจดจ้องสร้อยข้อมือแสนรัก และลูบคลำอย่างหวงแหน “ฉันไม่แน่ใจ แต่ก็คงแพงเอาการเหมือนกัน” ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มขณะเอ่ย ธีธัชเห็นแวววาดหวังและความฝันทอประกายอยู่ในดวงตากลมโต จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างยินดีไปด้วยกับใบหน้าเปี่ยมสุข แม้วินาทีนั้นความรู้สึกบางอย่างจะคืบคลานแทรกซึมผ่านเข้าไปในหัวใจเพื่อบีบรัดทีละน้อย แต่นั่นคงไม่สลักสำคัญเท่ากับความสุขของผู้หญิงคนนี้ นลินผ่านความยากลำบาก และแบกรับภาระของครอบครัวมาตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ สิ่งเดียวที่จะนำพาหล่อนให้หลุดพ้นจากความยากลำบากนี้ได้ สติ๊กเกอร์แต่งรถ ก็คือผู้ชายในฝันที่ร่ำรวยสักคน...คนที่พร้อมและเต็มใจจะแบ่งเบาภาระของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

เรื่องรักฉบับหวานขมบทที่ สติ๊กเกอร์แต่งรถ10-7

   แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในส่วนลึกเขาประทับใจในความรักและความห่วงใยที่ทั้งสองมีให้กัน ทั้งคู่รู้จักกันมานานหลายปีแล้ว ความรักของคนบ๊องๆ คู่นี้เป็นที่โจษจันจนรู้จักกันทั้งซอย รู้ว่าคู่รักคู่นี้ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ และดีกรีความหวานไม่เคยลดทอนลงแม้แต่น้อย แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน นี่กระมังความรักของคนไม่เต็มบาท ความรักที่ใช้หัวใจล้วนๆ ไม่ต้องใช้สมอง ทั้งสองจึงรักและยอมรับในสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างเป็นได้อย่างไม่มีเงื่อนไข ซึ่งคนสมองปกติส่วนใหญ่คงยากจะทำเช่นนี้ได้ หลังจากนั่งรอมาเกือบสองชั่วโมง สุดากับอเนกกลับไปได้สักพักแล้ว ก็ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นมาจอดหน้าบ้าน ธีธัชจึงเดินไปชะโงกมองที่หน้าต่าง ก็เห็นเฟอร์รารี่สุดหรูจอดอยู่หน้าบ้าน นลินก้าวลงมาจากรถ โบกมือลาคนขับที่นั่งอยู่ในรถสติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city ธีธัชสังเกตว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยลงมาจากรถสักครั้ง จึงไม่เคยเห็นหน้า สักพักรถคันนั้นก็เลี้ยวกลับออกไป ‘นั่งรถซะหรูเลย มิน่า กลับซะดึก หน้าบานเป็นจานดาวเทียม’ ธีธัชแอบค่อนขอดอยู่ในใจอย่างไม่รู้ตัว ขณะเดินกลับไปนั่งบนโซฟาตามเดิม นลินเปิดประตูเข้ามา ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีขณะปิดประตู โดยหารู้ไม่ว่ามีใครบางคนหมั่นไส้เต็มแก่ แต่ไม่กล้าแสดงออก  “อ้าว! ธี กินข้าวหรือยัง แล้วพ่อล่ะ เข้านอนแล้วเหรอ” หล่อนทักทายเสียงสดใส ไม่ทันสังเกตว่าธีธัชขยับปากขมุบขมิบคล้ายบ่นพึมพำอะไรสักอย่าง “อือ...” หนุ่มน้อยตอบสั้นๆ แกล้งทำเป็นชำเลืองมองนาฬิกาบนฝาผนัง ‘เกือบสี่ทุ่ม ไม่กลับซักตีหนึ่งเลยล่ะ’  “ฉันซื้อขนมมาฝากนาย ขนมร้านนี้อร่อยสุดยอด ฉันซื้อให้พ่อกับนายคนละกล่อง รับรองกินแล้วจะติดใจ” หล่อนเดินเข้ามายื่นถุงขนมให้อย่างมีน้ำใจ แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน “ผมอิ่มแล้ว คุณกินเองเถอะ” แม้น้ำเสียงจะสุภาพ แต่มีกังวานความน้อยใจ และนลินก็สัมผัสได้ จึงคิดว่าเขาคงไม่พอใจที่หล่อนทิ้งให้เขาอยู่เป็นเพื่อนบิดาช่วงหัวค่ำ หล่อนก็รู้สึกผิดเช่นกัน ไม่คิดว่าจะกลับดึกแบบนี้ แต่เพราะคุยกับก้องกานต์จนเพลิน หัวใจอิ่มเอิบจนลืมเวลา หญิงสาวนั่งลงข้างชายหนุ่ม แกล้งใช้ต้นแขนดุนต้นแขนอีกฝ่ายเบาๆ  “กินหน่อยสิ ฉันอุตส่าห์ซื้อมาฝากนะ” หล่อนใช้ไม้ออดอ้อน ซึ่งไม่ค่อยได้ใช้บ่อยนัก แต่ครั้งนี้รู้ตัวว่าผิดที่ทิ้งเขาไว้กับบิดา  “ผมอิ่มแล้ว” เขายังปฏิเสธเสียงสุภาพ พยายามไม่ใส่ใจแรงดุนตรงต้นแขน  “นายโกรธที่ฉันทิ้งนายไว้กับพ่อใช่มั้ย” นลินทำหน้าสำนึกผิดสติ๊กเกอร์แต่งรถ

เรื่องรักฉบับหวานขมบทที่ 10-6

   ท่านพยักหน้ารับรู้ก่อนถามขึ้น “แล้วธีกินข้าวมาหรือยัง” “วันนี้ผมแวะไปกินที่บ้านมาแล้วครับ”  “อือ…” ท่านตอบรับสั้นๆ และค่อยๆ ลุกขึ้น “งั้นลุงไปอาบน้ำก่อนนะ วันนี้เหนียวตัวเหลือเกิน อากาศมันร้อนอบอ้าว” บอกเสร็จก็เดินผละจากไป หลังจากนั้นธีธัชก็เดินมานั่งหน้าโทรทัศน์แก้เซ็ง เห็นสองหนุ่มสาวไม่เต็มบาทนั่งคุยกันกะหนุงกะหนิง วันนี้เขาเกิดเบื่อขึ้นมาตงิดๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทั้งยังชำเลืองมองนาฬิกาบนฝาผนังเป็นร้อยรอบจนตาเกือบเหล่ คอแทบเคล็ด “นี่ตัวเอง เค้าจะได้เป็นยามแล้วนะ วันนี้แม่บอกว่าถ้าเค้าขยันฝึกพูดให้ชัดกว่านี้ ตั้งใจฝึกเวลาไปศูนย์ฯ อีกหน่อยก็ไปสมัครเป็นยามได้” อเนกชวนแฟนสาวคุย “จริงเหรอ” น้ำเสียงของสุดาบอกความดีใจสุดขีดสติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city แต่ครู่เดียวก็ถามกลับอย่างสงสัย “แต่ไหนตัวเองบอกว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ต้องจบ ปอ.6 ไง แล้วตัวเองไม่ได้จบ ป.6 แล้วจะสมัครได้เหรอ”  “ก็แม่บอกว่าพอฝึกจนพูดชัดแล้วก็ไปเรียนต่อไง พอเรียนจบ ป. 6 ก็ไปสมัครเป็นยาม เห็นมั้ย ไม่เห็นจะยากเลย ตัวเองต้องรอเค้า อย่าไปคบกับคนอื่นนะ” น้ำเสียงในช่วงท้ายเจือความกังวล สุดาน้ำตาซึม ยกมือขึ้นซับน้ำตาราวกับนางเอกในละคร “ก็ต้องรอสิ เค้าจะไปคบกับคนอื่นได้ยังไง เค้าจะรอตัวเองตลอดไป” เสียงเครือเล็กน้อยขณะพูด “โดนัต” อเนกเรียนแฟนสาวด้วยความซาบซึ้งใจ “แอนดริว” อีกฝ่ายเรียกชื่อกลับด้วยอารมณ์ไม่ต่างกัน แล้วทั้งสองก็ยื่นมือมากุมกัน ทำท่าราวกับฉากจบในละครน้ำเน่า “โดนัต” “แอนดริว”  “ดังนรกชัง หรือสวรรค์แกล้ง แกล้งทรมาน ให้ฉันได้เจอ” ด้วยอารมณ์พาไป อเนกจึงร่ายเพลงรักด้วยแววตาหวานซึ้ง  “เกลียดชิงชัง สุดท้ายรักเธอ แต่พอเผลอ พรากเธอดับสูญ” สุดารับมุกเข้าขาด้วยการต่อเพลงในทันทีเช่นกัน ธีธัชกุมขมับอย่างละเหี่ยใจกับฉากรักหวานซึ้งตรงหน้า นึกถึงปลากัดที่จ้องตากันเมื่อไรเป็นได้เรื่อง  จู่ๆแบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน เสียงสุนัขเห่ารัวก็ดังลั่นแทรกขึ้น สองหนุ่มสาวสะดุ้งโหยง หยุดร้องเพลงกะทันหัน หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก หลุดจากห้วงอารมณ์รักในบัดดล “ตัวเอง เค้าว่าต้องเป็นไอ้หมานิสัยไม่ดีสองตัวนั้นแน่เลย” สุดากระซิบเบาๆ กับแฟนหนุ่มที่พยักหน้าเออออคล้อยตาม พลางชะเง้อมองออกนอกหน้าต่างอย่างหวาดเสียว จากนั้นทั้งคู่ก็ลดเสียงคุยจู๋จี๋ลง ราวกับรู้ตัวว่าหวานเกินพิกัดจนสุนัขยังหมั่นไส้ ธีธัชจำต้องทนดูฉากรักหวานจ๋อยเย็นเจี๊ยบและบาดใจตั้งแต่ต้นจนจบ แม้แต่สุนัขสองตัวนั้นยังทนไม่ไหว ต้องเห่าประท้วง ก็ใช่น่ะสิ ขนาดตัวเขาเองยังเลี่ยนแทบแย่ นี่ถ้าเป็นคนสมองปกติมาทำแบบนี้ต่อหน้า เขาคงได้โก่งคออาเจียนสักสิบรอบไปแล้ว เฮ้อ! สติ๊กเกอร์แต่งรถแต่เพราะรู้ว่าสองคนนี้ไม่ใช่คนปกติทั่วไป จึงพอรับไหว