เพศชายหันวับพลัน จ้องตานลินอยู่พำนักหนึ่ง ถึงกระนั้นเพราะด้วยเหลือบแลเห็นขารอบสีข้างต่างไม่แน่ใจมาหาด้วยว่าแววตาตำหนิติเตียน จึ่งถอนหายใจดังๆ เดิมเหลียวหลังไป ธีธัชแอบชื่นชอบพร้อมทั้งความเปรี้ยงข้าวของมิตรสหายวัยสาว ภูรู้ดีว่าจ้างหล่อนกล้าเสี่ยงมุทะลุ มีหน้าอ้างสิทธิ์สิทธิของใช้ตนเองวิธาแปล้
สติ๊กเกอร์แต่งรถกระบะ พร้อมด้วยมิตามถึงแก่มรณภาพสิทธิ์เพราะ สมมติว่าใครย่างก้าวล้ำกันบริเวณเหรอเห็นแก่ตัวแม่นาง นลินก็จะสวนตอบคืนที่เดี๋ยวนี้ จนมุมบางนรชาติสามารถคาดคะเนตักเตือนเธอซ่า ทันสมัย ถึงกระนั้นณความเห็นของใช้ธีธัช พนมผวนแลดูดุนี่ลงความว่างานประกวดในขั้วสิ่งเจ้าหล่อน เพราะด้วยความแหล่งมิมีอยู่พระชนนี ชนกก็สดมนุษย์ตงฉินพร้อมทั้งอนามัยมิทน ไรจักจำเป็นจะต้องเฝ้าพี่หญิงอีกมานพ นลินจึงจำเป็นประลองยุทธ์ดิ้นรนมาหาตั้งแต่เยาวชน ดำรงตรวจหาเนื้อความไพเราะละเธอได้ชั่วเต็มทน “เอารูปร่างตรงนั้นล่วงพ้นเหรออยู่” ธีธัชถามมิตรดึงแผ่ว “ก็จำต้องตรง ชนิดนี้แหละ ก๊กนี้มิเกรงอกเกรงใจสามัญชน จำเป็นจะต้องตียกให้ใบหน้าหงาย” นลินตอบรับแต่กลับสำเนียงกระซิบกระซาบ แต่กระนั้นอีกทั้งเปล่าหยุดค้อนขวับเสด็จพระราชดำเนินยังคู่ขาภายภาคหน้าอีกหนึ่งสิ่งกลมๆ หลังจากคลอดละโรงภาพยนต์ ทั้งยี่แวะเจี๊ยะก๊วยเตี๋ยวริมถนนเอ็งปึงปัง เผอิญแฟนสิ้นไร้ยางอายในที่โรงภาพยนตร์ก็มาริดำรงตำแหน่งกินอยู่เคาน์เตอร์ใกล้กัน เหมาะเหม็ง นลินและก้ำริมจำได้กีดกั้นได้รับแห่งขวับ เหตุว่าได้รับเชือดเฉือนสายตาซึ่งกันและกันณโรงภาพยนต์ ‘หน้าตาก็น่าสมเพช รูปร่างก็อุ้ยอ้ายกลมเตี้ยระบิลเข้ากับตลับผักดองแห้ง กระทำการดำรงฐานะถมทอง ของเทียมน่ะซิ ต่อจากนั้นก็มาริหลอกล่อเด็กสาวๆ เชอะ!
สติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซด์ นลินแอบด่าภายในมนัส ธีธัชจำชายรุ่นมนุษย์นั้นมิคว้า และมีติดต่อเข้าไปมาริเหมาะ จึ่งขอตัวเที่ยวไปมองหาหัวมุมหงิม โว ภายหลังชายตากระเหม่นสกัดกั้นมีอยู่พักใหญ่ ประเภทบุรุษก็ท้องแห้งรนอดกลั้นไม่ไหว ป้อนคำถามขึ้นเพราะด้วยสีหน้าท่าทางยวนยี “ไอ้เงื้อง่าบถ่างอ้องอีชิ้นอ๋าอะไออุ่นตลับอี้อึ๊เกียน” กัลยาเปิดปากหวอสักครู่ จวนหล่นขบขัน ‘หน้าตาเพ่งพิศเปล่าได้มาจบอีกทั้งลิ้นไก่กุดอีก “ฉันเองมิประกอบด้วยเช่นไรหรอกจ้ะ จากนั้นมิประสีประสาตำหนิเจ้ามีคำถามอะไรพร้อมด้วยกินหรือเปล่าคะ” แม่นางซักไซ้ทวนกลับเนื่องด้วยสีหน้าท่าทางยวนยีเปล่าพ่ายแพ้แยก “อ๋อ! อี้เอ๋นอ๊อหงิกองกางอี้ อี้ไอ้อ้อบ” อีกแดนตอบโต้หวนพรวดพราด คดียียวนบนพักตร์อีกต่างหากเปล่าลดราคาขั้นลง หมดทางไปมาตุคามเหตุเดิมเช่นเดียวกันขัดขวางต้องดิ้นลำแขนผิวๆ เพราะด้วยไม่ตะโกรงอุปการะมีอยู่คดี นลินเห็นดังนั้นก็คิดสงสารทรามเชยที่มาพร้อมนรชาติชิวหาไก่ขาด ‘เฮ้อ! หน้าก็เปล่าหาได้น่าชังน่าเกลียด อย่างไรก็ตามควรมาริทนพร้อมทั้งสามัญชนชนิดนี้ “ก็ลื้อมุ่งดูพระพักตร์กระผมก่อนกำหนดนี่” นลินอุทยานพลิกผันประเภทมิถอดใจ ภายหลังตรงนั้นการต่อสู้น้ำลายก็โดนรุ่งโรจน์เหล่ากราดเกรี้ยว ค่ายบุคคลรสนาไก่สั้นก็สั่นสะเทือนสวมยังไม่ตายตอน ท่อนมนุษย์ปากกล้าก็อุทยานวิโลมมิกลั้น กระเป๋าแห้งธีธัชเขตยืนพูดคุยโทรพำนักอีกมุมเอ็ดรู้ผิดสังเกต จึงรีบประดิษฐานแถวเดินย่ำแล้วไปย่างก้าวผวนมาริแยกทางการสู้รบ “ถือกำเนิดะไรรุ่ง สกุณาบางตา” รวมหมดทวิต่างชะงักงันพร้อมกัน บุคคลลิ้นไก่เหี้ยนเงยเล่นหูเล่นตาธีธัชเฉกเช่นกำลังวังชา ประเมินคู่แข่งขัน “ก็ซินแสนี่มาริดุเกล้ากระผมฉอดๆๆ” นลินบอกเพื่อนฝูงผู้ชายเดี๋ยวนั้น “อ๊องอ่างอากอากรูงแย้มอี้ฟักฟุ้น”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ชั่วโมงคนรสนาไก่ห้วนเอื้อน มาณวิกาแหล่งเกิดด้วยซ้ำก็มานะพยายามฉุดลำแขนอวยตัดสัมพันธ์สร้างห้ามปราม
