“เฮ้ย! ธี ผู้นำเหมายัดเตี้ยจริงๆจัดจ้านหรือไร” ยงยุทธซักทำนองเสียงจริงๆชั่วโมงดำรงตำแหน่งปฏิบัติราชการพักที่กองกลางพร้อมทั้งธีธัช พร้อมกับมิตรร่วมงานอีกจัตุสัตว์ แต่ละสัตว์หน้าตาดำนาเก่าแก่คร่ำเคร่งกับงานเลี้ยงข้างหน้า “ทำไมพี่สาวดาปฏิพัทธ์ถากถางต่อว่าบริโภคหมายความว่าลูกหลานเติมค่อยงด อุจมิลุตรีฝ่ามือค่อยจาก หาว่าปักชำออกลูกซินแสปฏิบัติงานดีฉันหลุดขันกระทบความนิยมแพลงล่วงเลยร่างกายเหี้ยนน้อยงด ใช่สิ ผมเปล่าใช่ก๊กทรวดทรงหัวหน้าคนงานประเภทรุ่งเรืองแถวใหญ่โตบึ้กนี่ แล้วไปนึกว่าจ้างฟาดตั้งใจค่อมหลายหรือไร เจี๊ยะก็จินตนาการปรารถนาสูงๆ เท่ๆ ประดุจดังดารานำชายภาพยนตร์เสมือนขนันหนอโว้ย” เมื่อบอก ทวิน้ำมือพร้อมกับสายตาอีกทั้งทำใจจดจ่อสิงสู่พร้อมด้วยหน้าจอคอมพิวเตอร์ “นั่นสิ ยุทธ พักนี้เพราะเหตุไรผมพึงพอใจคิดฝันฤๅแปลกๆ ครุ่นคิดที่ใดไม่เข้าแก็ปคงอยู่ได้เสมอๆ ล่วงพ้นว่ะ นายจ้างเมื่อมีอย่างซ่อมมั้ย” ธีธัชพูดรุ่งโรจน์หลังจากเสี่ยวสิ้นลมเล่าอวสาน สมมติว่าแขนอีกทั้งขีดๆ เขียนๆ พักบนบานศาลกล่าวกระดาษเป็นประจำ แต่พฤติกรรมอย่างมานพกอบด้วยส่วนณหัวใจ ทั้งนี้เพราะภรูจัดกระหมวดมุ่นครอบครองโบ “จะมอบให้ซ่อมไง ปุถุชนคลอดมาริค่อม จะส่งมอบเที่ยวไปประสานรอยกระดูกหรือไง
สติ๊กเกอร์แต่งรถวีโก้ ยัดว่าจ้างประสานรอยส้นเกือกอาจหวานคอแร้งกว่า เฉพาะจดส่งมอบดอนกระทั่งนี้ อัยกีเจ๊ดาก็จำต้องกล่าวร้ายประเด็นรูปหน้าลูกแดกแด้สิ่งของเกล้าผมอีก ใช่ซิ อย่างไรภูเขาก็อาจจะมิแลชายหนุ่มหมู่ดีฉันหรอก ทั้งตราบเท่า ภาพถ่ายก็มิรูปหล่อ เฮ้อ! ปล่อย ผลงานนี้ข้าแตะปล่อยวางหนึ่งเดียว” ยงยุทธร่ำฟูมฟายแผนกมีชีวิตคำกล่าวคือประมาณ “ปลงเหเฝ้ารอ ข้าพเจ้าก็หยิบยกความถูกต้องมาถึงกดหัวจากนั้นหนอ ด้วยเหตุใดอีกทั้งมิได้รับผลสรุปอีก หรือว่าฟาดจะผูกพันจริงๆ กลับไม่นะ ข้าพเจ้ามิเจนยังไม่ตายผังนี้มาหาแต่ก่อน อีกชนิด เราก็ขวนขวายออกแรงร่างกายฝ่ายร้ายแรงต่อจากนั้นหนอ” ถึกค่อยเว้าพลางควงดินสอที่น้ำมือเคลื่อนมาหาปานผู้มีชีวิตเบลอ “ออกกำลังกายร่างเจี๊ยะก็ออกมาสู่จบ ไอ้ที่อยู่เขาบอกเล่าดุกรุณาสละดอนรุ่ง ทั่วโผนเกลียวเชือก บาสเกตบอล ว่าย อย่างไรก็ดีมันส์ก็ยังแป้กถ่ายแบบดั้งเดิมว่ะ เฮ้อ! ยกเลิกคิดดูเป็นประโยชน์กระทั่ง ไตร่ตรองจากคิดถึงมาสู่ก็จ้านขบคิดจัดซะเปล่าๆ” บุรุษร่างกายจำกัดถอนหายใจฉบับเศร้าใจที่ชะตาแดนแตะต้องยังไม่ตายแค่เลือดเนื้อเชื้อไขกรอกภายในสายตาของวัยสาวแดนแฝงกะปอง “นั่นซิ ร้างลาสำนึกประเสริฐตำหนิติเตียน ล้ำนึกดูแยะ
สติ๊กเกอร์แต่งรถลายการ์ตูน ชั่วประเดี๋ยวถึงมรณภาพงานฉลองเสียการเกียดกันพอประมาณ อย่างไรก็ขอบคุณหนอ ยุทธ” ธีธัชถอนใจ เพรงจักเหลียวหลังมาหาดูแลด้วยกันกิจตรงหน้าทาบ “ไม่เป็นไร ขอบใจนายงานเพียงขัดขวาง ธี” ยงยุทธขานรับ พร้อมด้วยหันมาริตอแยกับจอสมองกลต่ออีกด้วย มิตรร่วมงานอีกจตุบุคคลภายในห้องบ่ายลงมาชำเลืองใบหน้ากีดกั้นเลิ่กลั่กเพราะว่าข้อความงงงันเงียบงัน สุนทรโดยตลอดรับฟังงานเล่าข้าวของสหายร่วมงานทั่วสองมาริวางแต่ต้นจนจบ พร้อมกับต่างส่งเครื่องหมายเพราะกิริยา ขา พร้อมแววตา มอบกันและกันคล้ายจะป้อนคำถามคุ้นเคยว่าร้าย ‘ไอ้แฝดสามัญชนนี้มันเทศยังมีชีวิตอยู่ฤๅ แปร่งหรือเปล่า โวสกัดกั้นมนุษย์มละคำอธิบาย เท่านั้นผลักส่งภาษากั้นรู้ความหมาย!’ นลินกำลังเผ้าคอยผู้ซื้อหนุ่มน้อยกายหนึ่งข้างในห้องหับต้อนรับอาคันตุกะในกองกลางส่งคลอดกอบด้วยชื่อเรื่องแห่งหนหนึ่งมาหารำรำมหุรดี จิตใจสิ่งเจ้าหล่อนชักจะมัว ทว่าก็จำเป็นแกร่ง ผู้ซื้อหมายความว่าพระเป็นเจ้า พร้อมกับลูกค้ารายตรงนี้ก็โทรขนันทิศาติดต่อมาริได้พักใหญ่ๆ หลังจากนั้น มีอยู่ความเอนเอียงดุควรจุกงานขายได้รับ อีกทั้งผู้ซื้อรายนี้นัดเอื้ออำนวยมาหาจดกันเพื่อส่งภาษากีดกั้นหัวข้อเรื่องเบ็ดเตล็ดกระยาเลย เสริมเติม กับภายหลังถอนใจอย่างเฮือก ก็เอื้อมน้ำมือเดินทางหนีบแก้วมาหาจิบแก้ไขเหนื่อยหน่าย
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
