“เอาเถอะ ถึงจะกระโดดไม่เท่เท่าไอ้ธี แต่ก็ข้ามรั้วมาได้เหมือนกันละวะ” เขาพูดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องแล้วก็เตรียมจะเดินต่อ แต่เหมือนมีอะไรขวางอยู่ พอก้มลงมอง ก็เห็นรั้วขวางอยู่ตรงหน้า จึงเพิ่งรู้ตัวว่าโดดไม่ข้ามรั้ว เลยโวยวายคร่ำครวญอย่างน้อยใจเพื่อนรักและโชคชะตา แทบจะลงไปชักดิ้นชักงอบนพื้นด้วยความอัดอั้นตันใจ “จำไว้เลยนะ ไอ้ธี รู้ว่าตูเตี้ย ยังจะบอกให้มาทางนี้ จะซ้ำเติมความเตี้ยกันไปถึงไหน ทำไมไม่เลือกกำแพงตรงโน้นไปเลย ให้มันสูงมิดหัวตูไปเลย ไอ้เพื่อนเลว” ยงยุทธยังโวยวายอีกหนึ่งชุดใหญ่ ก่อนตัดสินใจเดินอ้อมไปหน้าตึก เพราะประเมินศักยภาพตัวเองแล้วคงไม่อาจกระโดดข้ามรั้วสูงท่วมอกได้แน่นอน หนุ่มน้อยเดินออกมาหน้าบ้าน ชะเง้อคอมองหาใครบางคน แต่ก็ไม่เห็นแม้วี่แวว เกือบทุ่มครึ่งแล้ว
สติ๊กเกอร์แต่งรถกระบะ แต่เจ้าของบ้านก็ยังไม่กลับ หลายอาทิตย์มานี้ทั้งสองไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วยกัน เพราะหล่อนจะมีสารถีขับรถหรูมาส่งถึงบ้านแทบทุกวัน ธีธัชถอนใจเบาๆ ยามนึกถึงใบหน้าสวยที่ฉายถึงความแจ่มใสอยู่ตลอดเวลาในช่วงหลังมานี้ หล่อนคงกำลังมีความสุขกับหนุ่มคนรัก และนี่คือสิ่งที่หล่อนปรารถนา การได้แฟนมีฐานะร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี พักนี้ผู้ชายคนนั้นจะมารับหล่อนไปกินมื้อกลางวันด้วยกันทุกวัน หน้าตานลินจึงยิ้มไม่หุบแทบตลอดเวลา จริงสินะ ตอนนี้เพื่อนรุ่นพี่กำลังมีความสุข เขาก็ควรยินดีไปกับหล่อนด้วย คิดได้เช่นนั้นก็ฝืนยิ้มบางๆ กับตัวเอง ก่อนเดินกลับเข้าบ้าน “อ้าว! ธี มาหานกน้อยเหรอ ยังไม่กลับหรอก” บิดาของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นหนุ่มร่างสูงใหญ่ ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะถอนใจเบาๆ
สติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซด์ ทั้งขำและสงสารชายสูงวัยผู้นี้ “ผมพักบ้านนี้ไงครับคุณลุง เมื่อกี้ยังนั่งคุยกับคุณลุงอยู่เลย เดินออกไปแป๊บเดียว พอกลับเข้ามา คุณลุงลืมแล้วหรือครับ” เขาพูดพลางเดินมานั่งบนโซฟาข้างๆ นายสุชาติ “ลุงลืมทุกอย่างเลย ขนาดตอนเย็นกินข้าวไปแล้ว ยังบอกไม่ได้กิน เลยกินเพิ่มไปอีก ท้องอืด จนโดนัตต้องชงยาลดกรดให้กิน” อเนกเหลียวกลับมารายงานเป็นชุด ขณะนั่งคุยกะหนุงกะหนิงกับสุดาอยู่หน้าโทรทัศน์ “ใช่ จริงด้วย” สุดาเสริมขึ้นทันควัน “ใครบอก ลุงยังไม่ได้กินเลย” นายสุชาติโต้กลับทันที “สองคนนี้ชอบกล่าวหาคนแก่” สองหนุ่มสาวสมองไม่เต็มบาทย่นจมูกพร้อมกัน แล้วหันมาคุยซุบซิบกันสองคน พลางชำเลืองมองมาทางชายสูงวัยเป็นครั้งคราว ให้เห็นกันชัดๆ
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ว่ากำลังนินทาชายสูงวัยอยู่
