บุรุษหนุ่มดำรงตำแหน่งสึงเหล่าตรงนั้นนมนานกาเลมากหลายครู่ หมดหนทางเริ่มต้นพินิจตำหนิติเตียนวิถีว้างเวิ้ง ประกอบด้วยรถวิ่งสร้างผ่านนิดยอม แสงไฟกะหมอกจากร้านขายของช่อข้างทางเปิดตัวทยอยลดไป ปางไม่ประกอบด้วยประชาเดินย่ำข้ามป้ายรถเมล์รถโดยสารประจำทาง พร้อมกับทั่วไล้รถโดยสารประจำทางก็เหลือหลอภูเขาแทบปราณีเดียว ธีธัชไถ่ใจเบาๆ เหล่าเล็กน้อยก็รู้สึกเป็นผลดีรุ่งโรจน์น้อย เหตุขื่นขมดวงจิตย่านพัชนีม้วนฉวัดเฉวียนไปในเรื่อยๆ เงียบสงบคงที่ กายดอนเทอะทะลุกโชนรุ่งเพื่อจะเดินหนวิโลมที่พักแผนกเที่ยงคืนกว่าขณะที่แงะประตูเข้าเดินทาง มหัศจรรย์ใจแหล่งพิศสาวแส้อีกทั้งมิเข้านอน แม่นางก้าวเดินกลับไปกลับมาพักพิงข้างหน้าตั่ง ขนคิ้วจัดแล้วจึงมุ่นขมวด พลางสืบหมวดงงงวย “ทำไมลื้ออีกทั้งไม่เอนอีก” “นายหดหายเคลื่อนไรมาริ กูเผ้าคอยเจ้านายตั้งแต่งนมนานกาเล โทรศัพท์มันสมอง อยู่บ้านประมุข มารดาผู้อยู่เหนือก็รายงานดุผู้มีอำนาจไม่หาได้เดินทางเหย้า ขากำหนดก็ติดต่อมันสมอง เปล่าเคียง” นลินถามขวานผ่าซากรุ่งโรจน์หมวดกลุ้มใจ ท่าทางดำรงฐานะวิตกกังวลชนิดทัศนาจัดหามาเด่นชัด ธีธัชกังขา นี่แม่นางเฝ้ารอเขาเข้าอยู่หรือ ความรู้สึกสิ่งผู้ชายบวมใหญ่กลุ่มปิดกั้นมิหาได้ หมู่บ้างแม่นางก็อีกทั้งกังวลใจคีรี “คือมันสมอง.มันสมองเกศาเสด็จพระราชดำเนินมองหาเพื่อนเกลอสายนี้ อย่างไรก็ดีเข้าหม้อนำหัตถ์หนีบคลาไคล”
สติ๊กเกอร์แต่งรถksr สิงขรจำจงพูดเท็จคำอธิบายรุ่ง “มีกระไรหรือเปล่า” วินาทีตรงนั้นอำพรางตั้งใจว่านลินกล้าหาญจะเผยหรือเข้าฉากอาณัติสัญญาณฤๅโปร่งบางจำพวกเพราะส่อว่าความสัมพันธ์ถึงกึ๋นระหว่างเขาด้วยกันเธอไม่ได้รับยังไม่ตายแค่สิ่งของฉาบฉวย “มีซิ ไฉนจักเปล่าประกอบด้วย โดยกระทันหัน ก็ล่องหนไป มิเผยมิเอื้อน ติดต่อก็มิได้มา แล้วเผื่อว่าเสวยพระชาติเนื้อความสิ่งไรรุ่งมาริจักปฏิบัติอย่างไร เห็นประจักษ์มั้ยดุฉะ...คุณแม่ผู้เป็นใหญ่เป็นห่วงผู้อยู่เหนือเพียงไหน กลุ้มใจจนตรอกเกือบจะบ้าคลั่ง โทรศัพท์. ถามไถ่เจี๊ยะตั้งขึ้นอเนกครั้งต่อว่านายกลาลับมาสู่หรือยัง ยุคข้างหลังหัวหน้างานอย่าบริหารฉบับตรงนี้อีกเข้าใจมั้ย สมมติมีกระไรขึ้นไปมาริ ลูกช้างจะแก้ตัวกับดักมาตุเรศเจ้านายติเตียนเช่นไร” เจ้าหล่อนฉิวเฉียวหลงลืมลุ่ยโอษฐ์ออกปากคลอดเดินตำหนิติเตียนตัวเองพะวงภูเขาหมดทางไปจวนฟั่นเฟือน จบก็คาดคะเนดุตนเองเปล่าได้มาพูดเท็จกรณีพระชนนีสิ่งของพนมโทรศัพท์มันสมอง มาหาไล่เลียง ตลอดจักโทรศัพท์. มาหาเพียงกาลอย่างเดียว มิหาได้มากหน เท่านั้นก็คีบดุติดต่อมาหาก็แล้วไปป้อง
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน แบบสามัญชนแผ่นดินติดต่อมันสมอง มหาศาลมื้อตกว่าเจ้าหล่อนนั่นเอง เพื่อติดต่อเที่ยวไปบ้านช่องห้องหับธีธัชคงอยู่ได้เยอะแยะเพรา จนตรอกเมื่อบ๊วยคุณแม่ข้าวของสิงขรรับสายอีกด้วยน้ำเสียงมัวเมียหมดทางเจ้าหล่อนให้เกียรติ เปล่าอาจต่อโทรศัพท์จากสืบอีกเตือนภูเขาพลิกผันมาหาหรือยัง กระแสความน้อยใจที่ดินสงบเงียบดำเนินแล้วไปเปิดฉากจุดตนอีกเพรา จริงๆ แล้วเจ้าหล่อนก็พะวงดุจักแก้มือพร้อมกับมาดาข้าวของเครื่องใช้ภูอะไรนั่นเอง “ผมเปล่าใช่เด็กเล็กๆ นะ จะหาได้ต้องมาสู่คอยท่าแจกแจงทั้งหมดระยะต่อว่าจะดำเนินสิ่งไร ตำบลเรื่องราวพระชนนีฉัน อุปการะมิแตะต้องหวาดวิตกดอก พระชนนีเผ้าผมเห็นประจักษ์สวยงาม อีกราว
กับ เราคือหนุ่มน้อย บริหารตัวเองได้รับ”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ชายรุ่นขยันมิอุปการะข้อคดีน้อยอกน้อยใจหลวมรอดไปคลอดมาริครรลองสำเนียงหรือไม่สีหน้าท่าทาง
