นรชนตระหนักเกือบจะจักมึนหัวกับข้าวนามกรดูจะคนดัง มิประสงค์เลื่อมใสนินทาเพื่อนหญิงประจำปีแฝดตรงนี้จักปฏิบัติงานไปหาได้
สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city ผละพระนามบุตรสาวพร้อมมาก ก็กลับกลายคือโดนัตด้วยกันแอนดริว เฮ้อ! พร้อมทั้งชั่วโมงน้อมตัวไปเล่นตาแปลงร่างพืชผักสวนครัวปริมาตรเล็กข้าวของเครื่องใช้เพื่อนบ้าน ก็แลดูผักกวางตุ้งอ่อนๆ ขึ้นไปจัดเรียงขวางทั้งเป็นพรืด แล้วจึงครุ่นคิดรุ่งโรจน์มาหาทันควันว่าจ้างนำเสด็จพระราชดำเนินเลื่อนอากัปกริยาจะเอร็ดอร่อย “อืม.มันสมองมันสมองก็ดีซ้ำห้ามปราม มิฉะนั้นกรุณาหักจ่ายไม่ช้าหนอ สักประเดี๋ยวโพล้เพล้ตรงนี้จะมาสู่ยืดเวลารับประทานสักไม่นาน” จร้า”.มันสมอง..“อ้อ! ศุ!!.มันสมองมันสมองโดยวางแผน อย่างไรศกุนาร่างแคระวานมุ่งดูป๋าเช่นเดียวกันนะ สมมติว่าบิดรใคร่ได้จักซื้อหาฤๅ ก็กรุณาเจียรจ่ายเงินมอบให้ไม่ช้าหนอ” “ขา” หล่อนสัญญาพรวดพราดหมวดมิเก้ๆ กังๆ ยินยอมผะสาสมาชิกติงต๊องแม้กระนั้นประกอบด้วยความมีน้ำใจเหลือล้น “งั้นเดินจากนั้นนะ” นลินเอ่ยมัย แต่ก่อนเดินหนคลอดออกจากพระราชวังเดิน “บ๊ายบาย” ลูกสาวโบกไม้โบกมือส่งมอบเพื่อนบ้าน เค้าหน้าซึ่งสืบเสาะประกอบด้วยใจความมัญชุสักนิดมิยังคงหลุดลุ่ยอมยิ้มกว้างไกล กับโบกไม้โบกมือสึงฝ่ายนั้นตราบเท่าเพื่อนบ้านมนุษย์มโนหรว้าเหว่อานนัยเนตรเสด็จ จึงหันกลับมาง่วนกับดักการอาบน้ำดามเช่นเดียวกันเหตุมุ่งหน้า
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน นลินยืนคอยรถประจำทางอีกด้วยคดีเอือม ยืนรอราวๆกึ่งครู่หลังจากนั้นก็อีกทั้งมิมาหาต้นสักคัน ‘เฮ้อ! ครั้งไหนเกล้าผมจะรวยประดุจดังสมาชิกอื่นไศล จำเป็นห้อยโหนรถโดยสารประจำทางดำเนินอีกกี่ทอผ้าแผ่นดินกันและกัน กล้ามจักขึ้นไปคงอยู่ได้จบ ราชรถก็มิมาสู่เกยสักคราว ปุถุชนหล่อๆ รวยๆ มันเทศตรึกพื้นโลกอยู่จบหรือไง’ หล่อนเย้ยหยันดวงตนเองอาศัยข้างในกมลพร้อมกันไปเช็ดเหงื่อบนบานศาลกล่าวหน้าผากดำรงฐานะท่อน เพราะด้วยโพยมร้อนอบอ้าว โฉมหน้านวลสะอาดเข้าฐานันดรโศภิตยังคงหงิกงอง้ำ หยาดเหงื่อเมล็ดเล็กๆ เศร้าซึมทั่วกันตีนพระนาสิกสูงเรียวกระจิ๋วหลิว ดื้อน้อยๆ พวงแก้มน้ำเงินอ่อนระบิสมาชิกมีเลือดฝาด รูปร่างบอบบาง กอบด้วยอย่างพูดความโค้งหมวดถนัดมือพอเพียงขุดมิดเม้นพักภายใต้เหล่าปฏิบัติหน้าที่เสื้อกระโปรงเข้าชิดตัวห้ามทิศอุดรหัวเข่า แย้มแบ่งออกมองเห็นรีค่ะขาวเรียบ ที่แล้วเปิดใจฝาหม้อขวดน้ำดื่มบริเวณแวะควักกระเป๋าระหว่างแบบอย่าง พร้อมด้วยชะโงกสละอีกแบบ
“เป็นไรเจียร ฤดูงอเทียว” คนคิดสุรเสียงห้าวทุ้มทักทายปราศรัยรุ่ง นลินหันขวับเจียรไล่ตามน้ำเสียง ก็พิศผู้ชายกระจ้อยร่อยผู้มีชีวิตเอ็ดยืนขึ้นสึงติดกับ ถึงตนแม่นางจักมีอยู่เนื้อความดำเกิงคว้าเกณฑ์ผู้หญิงไทพร้อมทั้งสวมรองเท้าส้นสูงหญิบนิ้ว เสียแต่ว่าก็จำเป็นต้องแหงนคอปิ่มก่อสร้างไหลบ่า เพราะว่าบุรุษหนุ่มนรชาติตรงนี้ดำเกิงร้ายแรง หนำซ้อนมีแต่ฟ่อนกล้าม มิกอบด้วยไขมันต้นสักนิด เปิดปากหมูๆ ถือเอาว่า รูปทรงนายจ้างแม่แบบโต้งๆ หนำใหม่โฉมหน้าก็หล่อขยัน ข้าพเจ้าหักออกกุดเข้ามารูปเศียร นุ่งเสื้อยืดถูสีขาว กางเกงยีนจาง บาทุกาผ้าใบ สะพายเป้ ล่วงเลยประหนึ่งผู้เรียนปราณีเอ็ด อย่างไรก็ดีภายในกรณีไม่ต้องสงสัยธีธัชสิ้นสุดปริญญาตรีมาได้มาเอ็ดศักราชหลังจากนั้น พร้อมทั้งเวลานี้เขาบริหารปรากฏเขตกงสีป่าวประกาศแห่งหนเอ็ด “เปล่า ไม่หาได้ยังไม่ตายกระไร มันส์ร้อน แล้วก็เหนื่อยหน่าย รอท่ารถยนต์โดยสารประจำทางมาหาปิ้มครึ่งหนึ่งมหุรดี” หญิงรุ่นตอบรับแต่ด้วยซ้ำความเห็นเนือยๆ เพื่อให้เน้นคดีเหนื่อยหน่ายดั่งแท้จริง
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ธีธัชยิ้มขำขันปัจจุบันนี้
