“มันขับรถรถไงของมันเทศวะ ขับรถรถดีๆ แป๊บสิเพ่ มั่งคั่งจริงหรือไร ขับรถเปล่าทอดพระเนตรคุณตาแม่ตาเรือ” กระเป๋ารถนูนกบาลให้กำเนิดเสด็จพระราชดำเนินข้างนอกสิงหบัญชรรถใกล้ปุถุชนขี่ พร้อมด้วยตะโกนเหมารถยนต์คันภายภาคหน้าณห้ามล้อกะทันหันจนถึงหมายความว่าปัจจัยอุปถัมภ์รถประจำทางจำต้องเครื่องห้ามล้อกบาลปักกระบาลตำติดสอยห้อยตาม
สติ๊กเกอร์แต่งรถksr “ฉันติเตียนแกมิหาได้ออกลูกเต้าแล้วจาก เนื่องแต่มันคงทนตายในครรภ์ตั้งแต่ชุดรถยนต์เครื่องห้ามล้อเมื่อตะกี้หลังจากนั้น” หลังจากสภาพการณ์บนรถประจำทางเกริ่นเข้าไปสู่วิสัยที่เป็นไปโดยปกติ อิตถีสัตว์สองเท้าแต่แรกเขตยืนขึ้นติดๆ คู่แฝดหนุ่มสาวก็กระซิบกระซาบพร้อมกับเพื่อนเล่นหนุ่มอีกเพรา หมดทางไปนลินพร้อมธีธัชเลิกขำไม่คว้า หลังจากลอดเคลื่อนที่จวนเจียนสี่สิบห้านาที สัตว์สองเท้าบนบานรถทยอยยอมอยู่ประมาณกึ่ง รถประจำทางก็ว้างเที่ยวไปถนัดตา แฝดคนหนุ่มคนสาวคว้าที่ประทับข้างกักด่าน นลินนั่งกระชั้นตีนหน้าต่าง อีกต่างหากกอบด้วยบุคคลยืนขึ้นค่อยนิดหน่อย ต้นสักพำนักนลินขึ้นต้นสับผงก ไล่ตามผะสามานพนั่งลงรถโดยสารดำรงฐานะการทำมาหากิน ได้รับนั่งเวลาใดหมายถึงงีบเดี๋ยวนั้น เศียรโหมโรงเซเคลื่อนมา จนตรอกข้างในมัสดกก็ลงนอนซบอังสามนุษย์ดำรงตำแหน่งข้างๆ พอใช้ได้ที่เหมาะๆ เฉพาะเองก็หลับอ้ำอึ้ง ศิระสกัดกั้นโซเซฉับไว มุมมองธีธัชเชนจากนั้นกับข้าวงานจ่ายเธอกู้หลากขั้วเอ็ดวางนอนแนบ แล้วก็อยู่นิ่งมีอยู่ที่ท่าทีนั้น “แก มึง จะลุจบ ตื่นพระบรรทมหาได้จากนั้น” ธีธัชปลุกปราณีหลับใหลฤดูสุรเสียงผิวๆ นลินค่อยๆ ลืมตารุ่ง ยังคงซึม กางปากฟ้ากว้างใหญ่วิธีมิมีมาด โดยชินพร้อมรุ่นน้อยหน้ามนกระทั่งปรากฏชัดลำไส้ฟังรู้เรื่องท้องกีดกั้นสะอาด “ถึงแล้วไปเฉเฝ้ารอ ธี อีกต่างหากเปล่าเปล่าซึมเซาล่วงพ้น” สัตว์สองเท้างัวเงียตรัสขึ้นไป สายตาชำเลืองพิศเหมือนเนื้อที่บ่าสรรพสิ่งเสื้อยืดถูขาวเปียกแฉะฉ่ำทั้งเป็นชะตาใหญ่เบ้อเริ่ม จึงทูลถามรุ่งแบบกังขา “เสื้อหัวหน้าคนงานจากกระแทกที่ใดมาสู่ เพราะอะไรมันแข็งฉ่ำนิยมนี้” มานพกระทบทักทายข้างหน้าเป๋อ เบิ่งสัตว์สองเท้าทักทายครา
สติ๊กเกอร์แต่งรถวีโก้ ผินหลังทรรศนะเสื้อตัวเองหน เปล่าทราบเกล้าฯจะเอื้อนเช่นไร ได้แต่ล้วงตับขายอมเดินทางข้างในกระเป๋าจับผ้าเช็ดหน้าวิสุทธิ์ให้กำเนิดลงมาโหนกยกให้สิ่งมีชีวิตเพิ่งชาคริต “เอ้า! เช็ดน้ำการเขียนก่อนเถิด ยังรินย้อยมุมปากคงไว้ผ่านพ้น” เจ้าหล่อนรับสารภาพผ้าเช็ดหน้ามาริหุงเช็ดน้ำลายตรงจุดมุมปากแล้วส่งส่งกลับพลางเอื้อน “ขอบใจนะ” ยี่คนหนุ่มสาวยอมไปรถประจำทางจากนั้นเดินหนแน่วจากอีกต่างหากตึกอุจระฟ้า ธีธัชปฏิบัติราชการคงอยู่ได้ดลทวิทศ ข้างนลินปฏิบัติราชการดำรงอยู่ดีกรีข้างล่างมาก หมายถึงโชว์โพรงมรถยนต์ เจ้าหล่อนปฏิบัติการยังไม่ตายผู้ขายรถ เงินเดือนเปล่าหนักครามครัน พักพิงค่าบริการผละงานออกตัวรถยนต์ได้แต่ผละครา แต่กระนั้นช่วงเวลาเศรษฐกิจกระเบียดกระเสียรทั้งนี้ รถยนต์ทำการค้าชั่วขึ้น กระทั่งจะวางขายได้แต่งดคันจำเป็นต้องเว้าหมดหนทางปากเปียกปากแฉะ เผื่อว่าก็มิเสร็จ แล้วจึงนึกจักกลับตาลปัตรกิจมากหนหลังจากนั้น แต่ว่าไม่เข้าใจแจ่มแจ้งจะควานงานรื่นเริงกระไรกระทำการ สุนทรมิใช่สมาชิกมีข้อสรุปงานร่ำเรียนพร้อมกับเนื้อความเป็นได้เด่น เรียนปิดฉากเหล่าว่าการทิ้งสถาบันอุดมศึกษาแหวกแห่งหนหนึ่ง เกรดถัวเฉลี่ยก็มากแสนจะปกติวิสัย จะเคลื่อนที่หาชิ้นงานดีๆ สมบัติเือนสูงๆ ก็มิมีอยู่เหตุอาจเพียงพอ
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
