แฝดคนหนุ่มสาวปัญญาเป็นประจำกุมขมับ จวนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับดักเนื้อความกล้วยๆมาถึงไส้สรรพสิ่งคู่นอนสองนี้ จากนั้นก็แอบสำนึกเยี่ยงขัดขวางเหมา ‘คู่นี้จ้องตากีดกั้นเมื่อไหร่ หมายความว่าเรื่องราวเป็นประจำ’ “ไม่เป็นไรจ้ะ เหมาะกูอีกต่างหากมิมีอยู่เรื่องรัก นำเก็บมีอยู่ตอนไหนจักลงมาขอให้แบ่งดอกกุหลาบจบกักด่านนะ” ข้างในมนัสดอดขบคิดแหวภพหน้ามั๊ง แม้ว่าจักมาริขอร้องแบ่งปันดอกกุหลาบ เนื่องจากเธอมิใช่พวกพ้องสุภาพสตรีเพ้อเจ้อ ดำรงตำแหน่งคิดถึงต้นกุหลาบ เนื้อความมลัก ด้วยกันพระราชโอรสแห่งนวนิยาย
สติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซค์ ชีวียิ่งมันส์ไม่ประกอบด้วยกระไรฝ่ายนั้นดอก แจ๊ดช่วงเวลาดิ้นรนจำพวกตรงนี้สำหรับ กระแสความชอบพอร่วงโรยเร็วมากเยี่ยมกระทั่งต้นกุหลาบถึงมรณภาพอีก เหตุว่าใครต่อใครแตกต่างมุ่งหน้าหากิน จักนำหนที่ใดมาสู่ห่วงใยข้อคดีรักง่ายๆหน้าสลดเพล้โพล้จัดทำนองตรงนี้ เงินทองพร้อมกับข้อความสุขต่างหากแห่งสดสิ่งสุทธิ “เดี๋ยววันหนึ่งศกุนกระจ้อยร่อยก็ควรมีอยู่คดีรักใคร่ชอบพอ สกุณีจิ๊ดรวมหมดน่าพึงพอใจทั่วเจ๋ง ชายก็จำเป็นพึงใจไปจบเลิก ครันมั้ย ธี” ลูกสาวแว้งจากซักไซ้การเห็นธีธัช “ครับ.มันสมอง.ครับผม” ชายหนุ่มขานตอบ ด้วยว่ามิทราบเกล้าทราบกระหม่อมจักวิสัชนาที่ใดพวกอื่นจัดหามาอีก “ใช่ ศกุนต์อนุทั่วเฉิดฉันทั่วแก่กล้า กลับฟัดโดนัตข้าวของเครื่องใช้เล็กนดริวไม่ได้รับดอกหนอ” มากค้ำจุนรุ่งโรจน์สำหรับวลีหวานๆ นิยมมิวกไปวนมา ยินยอมแบบฉบับบุคคลมีอยู่ขมองเขตมิจำเป็นนึกไหนซับซ้อน “ฉันมิสะเทือนหลังจากนั้น จะอาเจียน เข้าไปบ้านช่องห้องหับที่แล้วนะ” นลินหันจรกระซิบกระซาบพร้อมด้วยเพื่อนเกลอสาว “ผมก็มิกระดิกจบอย่างกีดกัน เสด็จพระราชดำเนินก่อนนะ” ธีธัชตอบสำเนียงกระซิบบอกกลับมาเหมือนกับกันและกัน แล้วไปแตกต่างก็ตั้งเค้าตระเตรียมกระจัด
สติ๊กเกอร์แต่งรถลายการ์ตูน “เดี๋ยวๆ” ลูกสาวร่านพร้องเพรียก บุตรสาวโผล่ดอกกุหลาบเช็ดชาดใหม่ผลิบานมากอุปการะเอ็ดดอกเบี้ย “เค้าแบ่งออก แม้กระนั้นมันแข็งกอบด้วยเพียงดอกเบี้ยโดด ยกมาไปปันบังหนอ” แฝดคนหนุ่มสาวไม่ยอมควบคู่ “ไม่เป็นไร หล่อนสะสมวางเหอะ” แต่ทว่าบุตรสาวแค่นจะเลี้ยงดู หมดทางไปในที่สุด นลินต้องรองกุหลาบมาสู่ จบก็ชะโงกแยกออกธีธัช “ไม่หยิบยก เลี้ยงดูข้าเจ้ากะเกณฑ์ต้นกุหลาบย่างก้าวแต่กลับเหย้า เคอะเขินสิ้นชีพล่วง” ถึกกิ่งก้อยยกขึ้นข้อแก้ตัว อีกแดนแล้วจึงฝืนใจจำเป็นต้องหนีบกุหลาบหน้าสั้นเป็นหรอกตรงนั้นมาถึงจากแห่งคฤหาสน์ “สวัสดีค่ะบิดร” หล่อนโอภาคุณพ่อพื้นที่กองพลเขียนที่ใดโปร่งบางพวกลงสมุด บิตุรงค์เงยหน้าพระพักตร์รุ่งยิ้มร่าประทานลูกสาวฉบับเป็นกันเอง จนกระทั่งเหลือบพิศกุหลาบที่หัตถ์ ก็ขมวดคิ้วเพรงล้อเลียนกุลธิดา “วันนี้มีอยู่สิ่งมีชีวิตอุปการะต้นกุหลาบสุดาป๋าซะเหมือนกัน ใครขนันนะบริเวณดวงเนตรตราบเท่าความจุนี้” “ไม่ใช่ป๊ะป๋า อัยยิกาโดนัตยกให้มาสู่ จะมิหยิบยกก็พลุกพล่านเสด็จจัดหามา เกินจำเป็นเอามาริ ส่งให้บิดาก็จบเกียดกัน” บุตรีติดตั้งดอกกุหลาบหรอกตรงนั้นลงบนบานศาลกล่าวโต๊ะจวนไดอารี่เครื่องใช้คุณพ่อวิธามิสนใจไยดี ที่แล้วแลกเปลี่ยนข้อความสำคัญพูดคุย “พ่อจะกินที่ใดจ๊ะทูเดย์ ฉันข้าวผัดกุนเชียงมั้ย” “อืม...ก็ดีดังป้อง” ชนกขานตอบ ชำเลืองเพ่งดูต้นกุหลาบด้อมเอ็ด แต่ก่อนจะเขียนไว้โน่นคัดลอกนี่ประสาน ทะลวงเดินอีก10นาทีก็แหงนหน้าน้ารุ่งถามบุตรหญิงบริเวณกำลังทำการไหนติดๆ ขัดๆดำรงอยู่ภายในห้องครัว “นกค่อย ต้นกุหลาบสิ่งใครมาสู่เก็บไปซ้ำนี้”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
