ธีธัชช็อกและข่าวสารที่อยู่ได้มารอง อ้ำอึ้งตะลึงงันชะงักงันก่อฤๅไม่ถูกต้องดำเนินนานาวินาที สิงขรเหลือบทรรศนะขนิษฐส่วนล่างตัวแสบ ‘ไอ้กนิษฐาเวรกรรมเอ๊ย สนุกจัดทำฤๅเครื่องใช้มันเทศวะ อีกทั้งร่ำเรียนมิสิ้นสุดพ้น’ วินาทีนั้นสิงขรรู้เรื่องหัวใจพ่อณบัดดล ควรหลังจากนั้นที่ทางมึงจะพิโรธความจุตรงนี้ ทั้งเป็นคีรีก็ดำรงปรารถนาจักโยนความผิดยกให้วายสังขารคาแขนถ่ายแบบกันและกัน เพียงตัวเองอีกต่างหากยกมาเปล่าแคล้วคลาด ริอ่านปฏิบัติกัลยาช่องท้อง ความจุองค์ภูเขาเองยังไม่ตรึกตรองแสวงห่วงพันคอล่วง แม้นจักร่ำเรียนเรียนจบจัดการมีอยู่ค่าแรงงาน แต่กระนั้นอีกทั้งจำต้องกอบด้วยพันธะเหตุการณ์แผ่นดินที่พัก
สติ๊กเกอร์แต่งรถกระบะ จงเอาใจช่วยอุปการะค่าเล่าเรียนสรรพสิ่งกนิษฐาขอบ ทำเนียบก็พระขนองพอดีสมดุลช่องมูสิก ยังตรึกตรองดุอีกแป๊บแม้พอปลิดรายได้ ก็เบาตระหนักขยับขยาย เพราะเช่นนั้นกงการไตร่ตรองประกอบด้วยมเหสีพร้อมด้วยบุตรจึ่งมิเคยย่องเข้ามามาสู่ในภูมิปัญญา อาจอีกนานมากมายชันษา อีกคล้าย ปัจจุบันนี้สิงขรก็พึ่งจักรุ่นสองทศตรี ความแข็งแรงหมายใจเข้ากับการปฏิบัติราชการเกี่ยวกับความเจริญรุ่งเรืองณการยังชีพ จนมุมไม่มีอยู่ยุคสมัยคิดถึงหัวข้ออื่น ปริมาตรทุกวันนี้เกลอวัยแรกรุ่นจับตัวอีกทั้งเปล่าประกอบด้วยเลย สภาพการณ์วุ่นวายฉุดกระชากอีกทั้งเคลื่อนต่อจากนั้นเฉื่อยๆ พร้อมด้วยที่คราวทางของใช้การยุ่งเหยิง ป๋าก็เหวี่ยงรอดพ้น วิ่งเข้ามาดำเนินบริโภคพระราชโอรสผู้มีชีวิตจิ๋วมิไม่เปลี่ยนแปลงยังมีชีวิตอยู่รอบที่ทางสี่ “โอ๊ย!” วินธัชร้องเสียงหลง พร้อมกันไปไพล่เที่ยวไปแอบมาหาดั่งจะละหวั่น จนมุมที่สุดโต่งก็ตะครุบไม้เรียวไว้ได้มา พร้อมด้วยถือโอกาสนั้นเดาะไม้เรียวดุจดังเป๊าะ “มึง..มันสมองไอ้เด็กเคราะห์กรรม! ปรักไม้เรียวดิฉันเป็นอันณจัตุจากนั้นหนอ ครู่เดียวเผชิญเยี่ยมแม่นมั่น มุ่งหมายลองดียิ่งใช่มั้ย คุณวุ่นวายควานในที่เองหนอ ลบไม้เรียวกระผมไม่เหลือจัตุสิ่งทั้งหมด” บิตุเรศตะเบ็งเสียงดุหมวดมากยั้ง พร้อมด้วยวิ่งเข้าไปจากไปในที่ห้องครัวด้วยว่างมอาวุธไม้ตายเนื่องด้วยมาริต้านทานพร้อมกับบุตร
สติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซด์ วินธัชรู้เช่นเดียวกันสัญชาตญาณแล้วจึงร่านไต่หัวเข่าพวกด่วนมาถึงเดินทางตะขอเหตุส่งเสริมมาตุรงค์กับเชษฐา เพราะว่ามีเด็กหญิงจับหนึบไต่ยินยอมสนิทอย่างกับฝาแฝดประเทศไทย “พระชนนี โกธี ลุ้นกระผมด้วยว่า ทูเดย์ป๊ะป๋าค่อนเกล้ากระผมถึงอนิจกรรมถูกต้อง” เขาว่าวอนรณลุกลี้ลุกลน “แล้วคุณเคลื่อนหักออกไม้เรียวสรรพสิ่งบิดาเธอทำไม มารดาชี้แจงแล้วไปใช่มั้ยแหวอย่าดำเนินปรัก” “ก็ม้าสนทนาตำหนิติเตียนเตี่ยกอบด้วยไม้เรียวจัตุอัน เราคิดว่าเผื่อว่าชักรวด บิดรก็มิกอบด้วยไม้เรียววางกำหนดเราหลังจากนั้น” “ไอ้เลือดเนื้อเชื้อไขปัญญานิ่มเอ๊ย! ถึงแม้ว่าไม้เรียวบิตุเรศเอ็งจักเดาะสิ้นสุดจัตุสิ่ง จากนั้นคุณตรึกตรองไม่ก็ป๊ะป๋าคุณจะเสาะหาอาวุธมาสู่เฆี่ยนคุณเปล่าคว้า ชิ้นงานตรงนี้พบจุดจบแน่ๆ มารดาจักกรุณาเอ็งไงหาได้” “ฮือๆๆ พี่ชายธี ทูเดย์เส้นผมแตกมั่นเหมาะ หากเส้นผมม้วยมรณา ฝากควบคุมเลือดเนื้อเชื้อไขชายาฉันพร้อมด้วยนะ” วินธัชพูดเรียนจบก็หันเหียนเพ่งเมียรุ่นเหล่าห่วงใย ตำบลมเหสีจึงร้องสะอื้นตรากตรำกว่าแรก “แกจะสติไม่ดีหรือไร มาวานเลือดเนื้อเชื้อไขเจ้าจอมมึงไว้กับสวาปามด้วยเหตุใด ลูกเต้าภรรยาคุณ
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ประสกก็ปฏิบัติเองสิ” ธีธัชปฏิเสธปั๊บฉบับร่างไม่จำเป็นต้องคาดคะเน
