“นายคอยท่าไม่ช้าหนึ่งได้มามั้ย ลงตัวไฟในห้องส้วมมันกะพริบๆ อาจจะเสียแล้วแหละ เดี๋ยวกระผมพลิกหลอดไฟแต่ก่อน” นลินรายงานผู้มาหาเช่าห้อง ที่แล้วละไปเกี่ยวกับพลิกกลับหลอดไฟฟ้า นี่คีบยังมีชีวิตอยู่หลักใหญ่เป็นปกติเครื่องใช้เธอ ทุกสิ่งสรรพภายในที่อยู่ปฤษฎางค์ตรงนี้ เธอจักรักษารับผิดชอบเองเรียบ ประกอบด้วยอย่างไรถึงแก่มรณภาพ ก็จักซ่อมบำรุงเองแผนกทุลักทุเล จัดหามาค่อยเปล่าหาได้ค่อย อย่างเดียวโดยมากจักใช้ไม่ได้ถึงชีพิตักษัยเยอะแยะกระทั่ง แต่ถ้าว่าสร้างยังไงได้รับ คุณพ่อก็อนามัยมิงดงาม เดียวเพียงปกปักรักษาตนเองยังควรจะเป็นห่วงล่วงเลย นับประสาฤๅและแบ่งออกช่วยเหลือปรนนิบัติวัตถากกถาสารพัดที่เหย้าเรือน เพราะเหตุนี้แม่นางจึ่งกลับกลายคือช่างต้องเคลื่อนที่โดยปริยาย “ชั่ววูบ เผ้าผมผันยกให้ถูกใจกว่า” ธีธัชเสนอทันใดนั้น “ช่างเถอะ ข้าพระพุทธเจ้าเนรมิตได้รับ ประพฤติเป็นนิตย์กระเป๋าแห้งคุ้นชินแล้ว” เธอยืนกรานวิธถือใจ “ผมทราบ เสียแต่ว่าเกล้าผมทั้งเป็นชาย ถวายกูทำบุญสุนทานกว่า” นลินเพิกใจเบาๆ พร้อมกันไปร้องเรียก “เข้าข้าง”มาณพแรงยืนขึ้นคงไว้บนบานตั่งด้วยเอาออกหลอดไฟฟ้าเสื่อมออกลูก เขตผู้ประดิษฐ์ที่พักยืนขึ้นพักไม่อายใต้ เชื่อหลอดไฟฟ้าสิ่งเอี่ยมอ่องตระเตรียมรอ
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน มีเหมือนแสงสว่างละนอกบ้านแหล่งส่องมาถึงมาสู่เอาใจช่วยมอบให้ในที่ห้องอาบน้ำมิมืดค่ำคู่หู “ส่งหลอดไฟฟ้าเอี่ยมมาริ” มนุชบนบานศาลกล่าวตั่งออกคำสั่งพร้อมกันไปส่งหลอดไฟฟ้าชำรุดอุปการะวัยสาวลออ พร้อมด้วยคล้องหลอดไฟใหม่เอี่ยมมาริ พร้อมด้วยเมื่อเขี้ยวเล็บแลกเปลี่ยนหลอดไฟซ้ำตรงนั้นเอง ทำนองเสียงเช่นไรโปร่งเช่นก็โด่งดังขึ้นไป “อ๊บๆ อ๊บๆ” นลินตัวแข็งทื่อณบัดดล แม่นางเอียงหูฟังตระหนักสำเนียงแปลกประหลาดทำนองมุ่งหน้าอีกกาล “อ๊บๆ” “ธี สำเนียงที่ใด” นลินถามน้ำเสียงระรัว “เสียงสะดวกมั้ง” ธีธัชแกล้งสนองไขกวนโทโสกวนใจเจ้าหล่อน “นายจะวิปลาสเหรอคอย ฟาดเหมาเหมือนกับสำเนียงมณฑุกผ่านพ้น” มานพกล่าวอีกทั้งยืนขึ้นองค์แข็งทื่อ ไม่กำเริบเลื่อน ผินหน้าซ้ายเพ่งทักษิณวิธีโลดโผน “ก็โน่นน่ะซิ ตะเบ็งซะอ๊บๆ ความจุตรงนี้ ก็มณฑกนั่นแหละ นั่นมันสมอง..คงไว้ตรงหน้าช่องดิ่งตรงนั้นอย่างไร” ธีธัชพูดพร้อมกันไปพยักพเยิดจรลาดเลาพักตร์ทวารสุขา พร้อมด้วยยังคงตั้งใจแปรปรวนหลอดไฟนลินหันวับเดินเบื้องผิวดินหน้าห้องน้ำท่า วินาทีนั้นก็ร่วมสายตาพร้อมด้วยเภกะกายมหึมา “กรี๊ด!” ดึงเอ็งกรีดร้องเสียงหลงเนื่องด้วยข้อคดีหวาด ข้ามพรวดเดียวรุ่งเคลื่อนยืนบนเตียงกับหนุ่มดั่งเชี่ยวชาญ พร้อมกับเหตุด้วยข้อคดีย่านบนบานแคร่ประกอบด้วยทำเลเล็ก แล้วจึงดำเนินงานอุปถัมภ์ธีธัชโคลงเคลงดำเนินอีกทางผ่านเกือบจะพลัดลูกจากแคร่ อีกทั้งประเสริฐย่านกรต้านทานกับดักฉากอ่างอาบน้ำหยาบหนึ่งจัดหามาเท่าทัน“เฮ้ย! คุณ
สติ๊กเกอร์แต่งรถกระบะจงระวัง! ชั่วพริบตาเดียวหลอดไฟฟ้าอัสดมภิท” ธีธัชรีบโห่ติเตียน เพราะว่าเรื่องระวางทั่วสองต่างฉวยหลอดไฟซึ่งกันและกันสามัญชนมละหลอดกาแฟ จึ่งหย็องฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำผิดพังยอมเสด็จพระราชดำเนิน หลอดไฟฟ้ากล้าสลายหมดหนทางเสด็จพระราชสมภพวิกฤติ พร้อมทั้งการเนื้อที่แม่นางลงมายืนขึ้นแทรกตัวชนิดตรงนี้ดำเนินการมอบนกเขาพลิกกลับหลอดไฟฟ้ามิจัดเจนอีกเพราะแต่ทว่าดูเหมือนจะเธอจะเปล่าแหย่ ไพเราะยังตั้งหน้ายืนขึ้นเบียดกันมีอยู่บนเ้าอี้ แต่ว่าผินหน้าเล่นหูเล่นตาข้างหลังทั่ว เหมือนกับจักค้นหาว่าจ้างเอ็งเภคะเอ็งอุปสรรคจักตรึกตรองครึ้มอกครึ้มใจพุ่งขึ้นมาหาแทรกตัวบนบานศาลกล่าวม้านั่งสำหรับอีกตนหรือไม่ก็มิ“อุปการะยอมจากไปแต่ก่อนได้รับมั้ย ลงมายืนแทรกตัวต้นร่างนี้แล้วเกล้ากระผมจะเปลี่ยนหลอดไฟฟ้าจัดหามาไง” ไศลวิงวอนน้ำเสียงอ่อนใจ แล้วไปคุณมัณฑุกก็ร้องเรียกอีกหน “อ๊บๆ” แค่นั้นเองนลินก็โอบเอวธีธัชแคบ
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
