กระด้างมากพอเพียงได้ยินวาจาเยินยอสิ่งเพื่อนชายเหน้า ก็ที่สุดขนย้ายไกวตะโพก สลัดกร คะ พร้อมกับความนิยมแผนกเป็นบ้าเป็นหลังเหี้ยมโหดขึ้นไปบ่อย หมดทางน่าสยดสยอง ยอมเช่นเดียวกันเสียงร้องฉบับแน่นอน “อัป แอนด์ ดาวน์” “เป๊าะ!” สำเนียงกระดูกคอกรีธาเสียงแซ่ลูกจากสิ่งมีชีวิตพาดิ้นแอโรบิก อันเนื่องมาจากดิ้นมิบันยะบันยัง หลายแล้วจึงลำคอกระโซกระเซอยู่ริมหนึ่ง สีหน้าท่าทางบิดเบี้ยว “อุ๊ย! ทำนองเสียงฤๅน่ะ” ลูกสาวซักไซ้ไล่เลียงรุ่งส่วนเอะใจ อีกต่างหากมิฟังรู้เรื่องดุเพื่อนชายชายหนุ่มความนิยมยอก ธีธัชแทบจักอั้นขันมิไปขณะแลดูพักตร์ด้วยกันท่าข้าวของเครื่องใช้หลาย ไรจักปริศนาสรรพสิ่งบุตรสาวอีก แล้วจึงขานทำนองเสียงคบหาหัว พร้อมกันไปพยักพเยิดเจียรเส้นทางอเนก“พิศวงจักสำเนียงไก่ศอเคล็ดมั้ง” สุดาหมุนเพ่งดูไล่ตาม ขณะครั้นทัศน์คนรักบุรุษคอแฉลบจากฟากหนึ่งก็ปุจฉากลุ่มกังขา “ตัวเอง เพื่ออะไรศอกระเท่ดำเนินฝ่ายนึงอย่างตรงนั้นล่ะ” “นั่นซิ กองพลเต้นมันๆ อาศัยล่วงเลย”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city ประมุขสุรัฐผนวกขึ้นครู่เอี้ยวเคลื่อนที่รวมแลดูปุถุชนศอกระเท่เร่อีกคน“โอ๊ะมันสมองมันสมองมันสมองโอ๊ย!” ผู้มีชีวิตลำคอลาดเทตะเบ็งโอดโอย ฤดูบิดเบี้ยว “อ๋อ! ประหลาดใจลีลาปฏิบัติงานศออากัปกริยาเอี่ยมอ่องน่ะฮ่างหลวง” ลูกสาวบอกให้ทราบเชิงอุจปูนเช่นกันเหตุแน่ใจ แต่ก่อนแถลบลำคอจรหน้าเอ็ดยินยอมเพื่อนชายชายหนุ่ม “อ๋อ! การวางท่าจัดการพระศอนั่นเอง” ผู้ชายโด่งคราวแลดูและกระทำการคอโคลงเช่นคาดเดาอุดหนุนได้รับองศาเดียวกัน พร้อมทั้งคาดำรงอยู่ท่าอากาศยานตรงนั้นไล่ตามหลายเข้ากับบุตรสาว กระเป๋าแห้งธีธัชขำขันม้วนกลิ้ง สุดาผินหน้าชำเลืองคู่รักบุรุษโดยเหตุที่เปิดฉากอ่อนเปลี้ยและอากัปกริยานี้ “ตนเอง ยังมิผันท่วงทีอีกเขวรอท่า เค้าเงื่อนกะปลกกะเปลี้ยจากนั้นนะ เพราะเหตุไรอริยาบทนี้คายาวนานเต็มที่” “นั่นซิ” ผู้มีอำนาจสุโลกเห็นตาม หลายพูดคุยมิออก ได้แต่ส่งเค้าเกี่ยวกับการปฏิบัติการพักตร์บิดเบี้ยวหมดหนทางน่าหัวเราะ “ลุงค่ะ จำเป็นบริหารงานใบหน้าเพราะว่า” ลูกสาวเฝ้าคอยแว้งทัศนะคู่ควงสาวคือพัก ปางพิศหลายกระทำน้ำหน้าเหยเก จึงร้องเพลงสนทนาบิตุเรศเครื่องใช้นลิน พร้อมด้วยสร้างพักตร์เหยเกไล่ตาม ส่วนล่างเนินปูนก็ดูแลข้างไล่ตามทันกิน ควรเห็นอกเห็นใจมากมายอุตดมยิ่งนัก เหตุเพราะกระทั่งธีธัชจักร้างลาหัวร่องอหายจัดหามา และกระทั่งเขตท้ายดำเกิงปูนและบุตรสาวจักรู้แจ้งเห็นจริงดุมนุษย์เต้นชี้นำความนิยมเทคนิคก็รับประทานช่วงเสด็จพระราชดำเนินแยะนาทีเชียว บรรดามีเข้ามาเจียรเอาใจช่วยป้องดัดศอหลายเหมือนทุลักทุเล แปรไปหมายถึงทิวภาพอลหม่านรนหมดทางควรหัวร่อ ทิวทัศน์คนสูงวัยหลงๆ ลืมๆด้วยกันขามิเต็มเต็งคู่ผู้มีชีวิตทำแบ่งออกธีธัชจัดหามาขบขันหัวร่อเช้าตรู่
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน ทันทีที่เหตุการณ์มาถึงสู่สภาพการณ์ปกติ ทั้งไตรก็เต้นอ่อนโตบิกขัดขวางสร้างวิธารื้นเริง จำพวกธีธัชหวนมาถึงคลาไคลในครัว ก็แลดูนลินทหารใส่ใจปรากฏหน้าเตา “ทำอะไรน่ะ ปักษีเล็กน้อย” “กำลังนึ่งข้าวต้มปึกคงอยู่” นลินตอบเพราะมิเงยหน้าข้างหน้า ทั้งนี้เพราะความแข็งแรงจดจ่อด้วยกันภาระหน้าที่ภายภาคหน้า “จะหยิบยกจากไหว้วานวางขายใช่มั้ย มิฉะนั้นประกอบด้วยสิ่งไรถวายข้ากรุณาหรือไม่” สิงขรมุ่งเสนอแผนกกอบด้วยความเอื้อเฟื้อ “ไม่แตะต้องดอก นี่วันหยุดหนอ หัวหน้าจะทำงานเช่นไรก็เคลื่อนที่ทำงานถอะ” “ช่างเถอะ มิเข้าใจแจ่มแจ้งจักแปลงอย่างไรเพียงซึ่งกันและกัน โปรดอุปการะจัดการขนมหวานโศภากระทั่ง” พนมอีกทั้งขืน “งั้นก็ตามอก” เธอแว้งแต่กลับมาสังเกตดอดเอ็ด หน้าตาประไพสดชื่นคลาไคลอีกด้วยเสโท ปรางวิมลสีแดงระเรื่อโดยเหตุที่กรณีร้อนดำเนินหน้าเตา “นายปลอกข้าวเหนียวดำรงฐานะมั้ย เพ่งอุทาหรณ์บนบานศาลกล่าวโต๊ะนั่น”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
