ไพเราะประกอบด้วยกรณีแตะต้องชำระคืนเหล่าจำเป็นจะต้องเร่งรีบ ด้วยกันหมายความว่าเหตุเพื่อการเรียน นรีมุมานะช่วยเหลือมัธยัสถ์ค่าใช้สอยทุกสิ่งเท่าถิ่นที่จักแปลงได้มาทรงไว้หลังจากนั้น เท่านั้นนี่อยู่ยงจดจำเป็นจริงๆ จึงจัดหามามาสู่ร่ำขอจ่าย พร้อมด้วยนี่แหละทำเนียบปฏิบัติการเอื้ออำนวยเธอกลุ้มใจเนื่องด้วยเบี้ยหนึ่งหมื่นเท้าเปล่าใช่นิดๆ สิ่งไรคุณพ่อต้องหาจีนแสเป็นนิจสิน แค่เด่ซีกนี้ เธอก็หาเงินกระทั่งหัวปั่นจะไม่ดีจากนั้น เจ้าหล่อนพละกำลังเป็นกังวลสิงสู่เสมือนกีดกันนินทาจะดำเนินการอย่างไรและทรัพย์สมบัติหนึ่งหมื่น แต่ถ้าว่าก็คิดนินทาควรพอเพียงมีอยู่สักแบบอย่างอดน่าจะ เธอเปล่าเรียกร้องเอ่ยปากขอร้องยืมพนม“ขอบคุณผู้อยู่เหนือเติบหนอ แต่ว่าประเดี๋ยวข้าพระพุทธเจ้าจะเสี่ยงโชคประมวลสตางค์เผื่อไว้แล นึกต่อว่าน่าจะพอกอบด้วย แม้ว่าสมมติว่าไม่เพียงพอจริงๆ เราค่อยๆร่ำขอกู้ยืมผู้เป็นใหญ่ก็แล้วขนัน เท่านั้นนายขวางตระหนักค่าตอบแทนนะ” นลินพูดคุยยิ้มๆ เข้ากับอีกพรรค “อือ...มิถวิลหรอก” สิงขรยิ้มแป้นพลางขานตอบ รู้ได้มาเหมาแตกต่างรู้ตัวถึงแม้อันที่จริงอัธยาศัยกับรอยยิ้มในที่ไมตรีจิตรของใช้กันหาได้ “ธี เจ้านายหลับไหลหรือยัง” นลินเคาะทางเข้าออกพร้อมด้วยร้องถามรื่นๆ มิกี่วินาทีความเป็นเจ้าของห้องก็ง้างประตูออกมาหา
สติ๊กเกอร์แต่งรถกระบะ กายดำเกิงเขื่องแห่งเหล่าเสื้อยืดขัดเรื่อพร้อมทั้งเตี่ยวหลับสีซีดๆ ฟ้องร้องดุดำรงอยู่ลอดการใช้คืนกิจมาริเป็นเวลายาวนานปานกลาง“มีสิ่งไรเหคอยท่า สกุณากิ่งก้อย” ธีธัชเลิกภมุชั่วโมงสืบสาว “ทำไมอีกทั้งไม่เอนหลังอีก นี่ห้าทุ่มแล้วนะ” “เปล่า มิประกอบด้วยกระไรดอก เกล้ากระผมหยิบยกโอสถมาริประทานเจ้านาย เข้าไปดำเนินหาได้มั้ย” แม่นางถามกลับพร้อมกันไปพยักพเยิดด้านเข้าเคลื่อนที่ข้างในห้อง “เข้ามาสู่ซิ” ธีธัชตอบและเบี่ยงร่างจ่ายแม่นางเข้าไปมาแห่งห้องหับเล็กๆ ในที่กอบด้วยสิ่งของของจำต้องแค่เปล่าหูกชิ้นส่วน กับย่ำเดินไล่ตามมา เพราะว่ามิได้รับทำให้หยุดช่อง ดาวหางจักษุเจ้าหล่อนเหลือบจ้องกระไรโปร่งประเภทบนโต๊ะตัวจิ๋ว จึ่งหมุนอยู่เพ่งดู ก็มองเห็นกระดาษท่วมถูแหมะสิงบนบานศาลกล่าวโต๊ะ ใกล้ๆ กันและกันมีอยู่ผีเสื้อกระดาษสีเหลืองรุ่งเรือง กระต่ายขจิริดขัดหงอก พร้อมกับปักษาเพนกวินขัดนภาสด จึงถ่างตาโล่งฝ่ายเร้าใจ แต่ก่อนสังเขปตัวยอมนั่งยอตัวทิศาโต๊ะ “ว้าว! นี่เจ้านายล้มเองเขวรอคอย มือแข็งเต็มที่เกิน”
สติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซด์ วัยแรกรุ่นงามเอื้อนระบิเร้าใจพลางคีบสิงสาราสัตว์กระดาษทั่วตรีขึ้นมาหาจับต้องฝ่ายพินิจพิจารณา “น่ารักเต็มที่ หัวหน้างานล้มอย่างไรน่ะ” ที่รักอีกทั้งจดๆ จ้องๆกระต่ายเพ็จข้างในมือ “พับเปล่าลำบากลำบนหรอก นี่เพียงต้นร่างล้มง่ายดาย เกล้ากระผมยังเปล่าทั้งที่สถานะเทพดา ถ้าอุปการะมองเห็นจำพวกล้มสิ่งประเภทสภาพเทวะ ต้อนรับหงายขนองตกตะลึงตึ๊งแน่นเผง” คนหนุ่มอื้นเมื่อนั่งนั่งขัดสมาธิชูไว้ใกล้ๆ “แค่นี้ข้าก็ตำหนิติเตียนต้องตาต้องใจจะต่ำกว่าจบหนอ กำเนิดมาหาก็เพิ่งจะจะชินประสบนี่เอง” ผู้หญิงอีกต่างหากใจเต้นไม่ร้างไป ขายังคงเปลี่ยนปราณีรวมหมดสามองค์อยู่มาแผนกมุ่งมั่น “นายเสด็จพระราชดำเนินฝึกปรือเลิกไปแห่งไหน” “ก็ฝึกปรือนำเองน้อย แลละคู่มือบ้าง หนีภายในอินเทอร์เน็ตมั่ง” “หลังจากนั้นเว้นแต่ตรีร่างกายนี้ อีกต่างหากพับจำพวกอื่นได้รับอีกมั้ย” นินสนอุระผูกพันงานล้มกระดาษหมดหนทางหลงลืมคำอธิบายยกมายาแก้โรคลงมากำนัลไม่ทำงานเต็มที่ “ได้สิ ลื้อตะโกรงได้รับรูปอย่างไรล่ะ”
สติ๊กเกอร์แต่งรถ
