“ขอบคุณ นกน้อย” ธีธัชเอ่ยขึ้นจากส่วนลึก “แต่ไม่มีอะไรมากหรอก เพราะสุดท้ายน้องชายของผมก็ต้องแก้ปัญหาเอง คนเราเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้” วินาทีนั้นชายหนุ่มไม่อยากให้หล่อนกังวลใจไปกับเขาด้วย “ก็จริง ฉันเห็นด้วยพันเปอร์เซ็นต์ เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เอง นี่เป็นสัจธรรมของชีวิต” ทั้งสองยิ้มให้กัน
สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city ก่อนธีธัชจะสะดุดกับสร้อยข้อมือที่หล่อนสวมอยู่ เป็นทองคำขาว แบบเรียบหรู ดูก็รู้ว่าเป็นของมีราคา เพราะลักษณะการออกแบบโดดเด่น จึงเดาว่าน่าจะมาจากร้านเครื่องประดับดังๆ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อเช้ายังไม่เห็นหล่อนสวมเครื่องประดับชิ้นนี้ จึงถามขึ้นอย่างสงสัย “วันนี้คุณไปซื้อสร้อยข้อมือมาเหรอ” หญิงสาวก้มลงมองสร้อยข้อมือของตัวเอง หัวใจพลันอิ่มเอิบอย่างบอกไม่ถูก หล่อนปล่อยมือจากมือใหญ่ เพื่อมาลูบคลำสร้อยข้อมือ “ฉันไม่ได้ซื้อเองหรอก คุณก้องซื้อให้เป็นของขวัญ ฉันปฏิเสธไปแล้วนะ เพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน มาซื้อของให้ก็กลัวจะน่าเกลียดไป แต่เขาก็คะยั้นคะยอเหลือเกิน นายคงไม่ว่าฉันงกนะ” ได้ยินเช่นนั้น ธีธัชรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกในบัดดล คล้ายในห้องนี้มีออกซิเจนน้อยเกินไป เขาแทบอยากลุกพรวดออกไปสูดอากาศจากภายนอก แต่ก็อุตส่าห์กลั้นใจตอบออกไป “ไม่หรอก คนรักกันให้ของกันจะเรียกว่างกได้ยังไง...ว่าแต่คงแพงน่าดู” หล่อนยังจดจ้องสร้อยข้อมือแสนรัก และลูบคลำอย่างหวงแหน “ฉันไม่แน่ใจ แต่ก็คงแพงเอาการเหมือนกัน” ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มขณะเอ่ย ธีธัชเห็นแวววาดหวังและความฝันทอประกายอยู่ในดวงตากลมโต จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างยินดีไปด้วยกับใบหน้าเปี่ยมสุข แม้วินาทีนั้นความรู้สึกบางอย่างจะคืบคลานแทรกซึมผ่านเข้าไปในหัวใจเพื่อบีบรัดทีละน้อย แต่นั่นคงไม่สลักสำคัญเท่ากับความสุขของผู้หญิงคนนี้ นลินผ่านความยากลำบาก และแบกรับภาระของครอบครัวมาตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ สิ่งเดียวที่จะนำพาหล่อนให้หลุดพ้นจากความยากลำบากนี้ได้
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ก็คือผู้ชายในฝันที่ร่ำรวยสักคน...คนที่พร้อมและเต็มใจจะแบ่งเบาภาระของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
