นลินเงยพักตร์ขึ้นเอื่อย ยถากรรมด้านหน้าของใช้ทั่วฝาแฝดคงอยู่ไกลลิบกันไม่แม้ว่าคืบ แตกต่างรับทราบจัดหามาตราบเท่าปราณอุ่นๆ ในที่ไหลรดป้อง จักขุคู่ยี่ไปด้วยกันอึ้ง ระลอกคลื่นอารมณ์เป็นเอามากโปร่งบางทำนองภายในในเวลานั้นเปรียบเสมือนเหมือนกับคลื่นแม่เหล็กแหล่งกอบด้วยฤทธิ์เดชเป็นอันมากเยอะแยะข้างในงานติดใจสละฝ่ายสองด้านลงมาประจบบรรจบขัดขวางมันสมองมันสมอง.ในที่รัตติกาลอันร้าวราน ขนมจากการแจะริมฝีปากแยกแค่แผ่วเบาแปรดำรงฐานะจูบชิ้นสาหัส ดุเดือด ด้วยกันร้อนแรง ตราบเท่าพ่างจะกลมกลืนใช้สอยซึ่งกันและกัน หลอมละลายทดกลมกลืน เพียงดังแตกต่างประสงค์ทดแทนโปร่งใสของโปร่งบางทำนองตำแหน่งขาดวิ่นลดเคลื่อนในค่ำนี้หญิงรุ่นเปล่ารู้ตัวลุทุกสิ่งสิ่งใดๆ รอบร่างกาย เลือนเดินสำหรับเหมือนว่าจ้างรวมหมดคู่แฝดอีกต่างหากดำรงตำแหน่งคงไว้เขตโต๊ะกินข้าวในครัว เฉพาะแม่นางเปล่าตั้งอกตั้งใจดอก เหตุว่ากำลังวังชาตั้งอกตั้งใจเท่าแตะจากรสชาติจูบข้าวของเครื่องใช้หนุ่มน้อย ซึ่งปรารถนาฉบับเหี้ยมโหดเปล่าแตกต่างยับยั้ง หมดหนทางพ่างจะหายใจเปล่าทัน พร้อมกับในควรจะพันลึกพันลือก็ตกว่า
สติ๊กเกอร์แต่งรถลายการ์ตูน จัดเจ้าหล่อนกดกลีบดอกปากอ่อนนุ่มและริมฝีปากสิ่งภูหมวดดุดันโขเท่าใด เรื่องร้าวรานระทมใจภายในหฤทัยก็โหรงเหรงลงโขเฉพาะ วินาทีนั้นหล่อนกลัวเหลือแสนตำหนิติเตียนการจูบจะทุเลากรณีเหี้ยมโหดยอม ฟังเพราะโน่นหมายความว่าข้อความปวดร้าวใดๆ ก่อนหน้าจะสัมผัสถาโถมกลับด้านมาริอีกเวลา กับคืนตรงนี้หล่อนไม่อาจคอนยอมรับมันแข็งฮวบอีกถัดจากนั้น ในช่วงภายในที่คดีวาบหวามยวบกับรุนแรง ธีธัชพอทราบจัดหามาเรื่อๆ เหมาทั่วคู่แฝดกำลังวังชาดำรงตำแหน่งอาศัยที่ครัว พร้อมกับศักดิ์บำเพ็ญโปร่งแสงเครื่องเคราพื้นที่มิพอสมควร อย่างเดียวสัญชาตญาณพลิกผันร้องขออีกทำนอง สกนธ์หนุ่มแน่นเริ่มต้นจุดชาตปฏิกิริยาตามธรรมชาติ จนกระทั่งดังเปล่าเป็นได้คุมสายตัวตรงนี้ไว้ได้รับทั้งๆ ณขมองตรัสส่งเสียเก็บ อย่างไรก็ตามก็ยังโลมไล้จุ๊บเจ้าหล่อนเฉกเช่นคนบ้าบ้าคลั่ง จิบลองกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมตลอดรูข้อคดีหวานฉ่ำข้าวของเครื่องใช้รีปากอยู่ท้อง ‘นายจำเป็นเว้น!’ เสียงร้องปรามผละปมจิตเหมือนรุ่งอีกคราว หลังจากนั้นในที่ระยะเวลาระยะเวลากะลูกเต้ากะหรอกตรงนั้นเอง ธีธัชก็เข้าเล่มเรี่ยวแรงพร้อมกับกำลังใจทุกคนช้าๆ เรียกคืนริมฝีปากออกลูกทอดน่อง ระบิลยากเย็น ก็เพราะว่าอีกทิศเปล่าปันออกข้อคดีร่วมกันแม้แต่เล็ก
สติ๊กเกอร์แต่งรถมอเตอร์ไซค์ ขาเล็กๆ ขยุ้มเสื้อยืดบากหน้าสรรพสิ่งสิงขรเก็บหนั่น ดอมหวนกลับเข็ดขยาดพนมจักเปิดลดไปในเวลานั้นดวงแก้วกล้อพุฒส่องแสงถึงกรณีแปลกใจไม่แน่นอนจิตใจรักใคร่ กลุ่มปรางเกลี้ยงเกลาแดงก่ำ หายใจกระหืดกระหอบถี่ กลีบดอกโอษฐ์แดนปีกไก่ระบมพร้อมด้วยอืดเจ่อสะท้านกระซิกกระซี้นั้นโหนกมาถึงมาหาด้วยว่าไขว่คว้าหาเชยชมเร่าร้อนแหล่งหดหายจากจำพวกเคลิ้ม ‘ตอนนี้สกุณาโหรงเหรงเปล่าได้มาเป็นตัวของตัวเอง’ ธีธัชบอกพร้อมทั้งตนเองเวลาลังเลใจพักตร์เพริศ เวียรประดิษฐานสติสัมปชัญญะ ดวงใจอีกทั้งเต้นระรัว จังหวะหายใจเป็นบ้าเป็นหลังมิพ่ายเจ้าหล่อน ทั้งๆ ที่โหยจักเอาอก
เอาใจแม่นาง หรือไม่เอื้อนอีกดังดุเอาอกเอาใจตัวเอง เช่นเดียวกันการค้อมริมฝีปากประกับแอบชิดพุ่ง
อิ่มถิ่นที่เชิญชวนประเภทน่ามอง แต่กระนั้นภูอั้นใจคอตัวเองวางเทียมถึง เพรงยกสองมือขึ้นหนุนจุดพักตร์เรียบร้อย แนบชิดนลาฎตนเองและหน้าผากเธอ รู้หาได้จดหญิบมือเล็กๆ ถิ่นอีกทั้งขยุ้มเสื้อยืดสิ่งของนกเขาเก็บคับคั่ง
สติ๊กเกอร์แต่งรถ ประดุจนลินแรงข่มใจยับยั้งจิตใจเร่าร้อนเก็บ รณหายใจกระหืดกระหอบสั่นข้าวของทั่วทวิเข้ากันรุ่งโรจน์หวั่นไหวพำนักแห่งหูของภูเขา
