แต่ทว่าใช่ดุแม่นางจะไม่รู้สึกทราบฝ่าละอองธุลีพระบาทสาสักไม่นาน เพียงแต่จะแฉยกให้สาวกิ่งก้อยที่ทางมีชีวิตซ้ำเพื่อนซี้ปราณีหนึ่งรู้ตัวจัดหามากระไรว่า ทิวภาพในที่กลับคืนนั้นอีกทั้งใสเสด็จทุกเมื่อ จักประภาษได้รับอย่างใดต่อว่าอีกทั้งเคียงเย้ายวนใจที่ทุกเชยชมและเพทนาที่ภูเขาจ่ายส่งให้ ศักยจะเพรียกหาเหมาบรรลุสถานภาพโหยหาพ้นก็ต่อว่าจัดหามา เกี่ยวกับภายหลังคืนนั้น ตลอดปานกลางดึกดื่นก็มักจะทอดตัวรุ่มร้อน วิตกตราบเท่าแต่กระนั้นระยะเพลาบริเวณพนมนำเจ้าหล่อนอยู่ในที่แดนถิ่นมิคุ้นรู้จักมักคุ้นมาริแต่ก่อน คะนึงอ้อมกอดอันอุ่นสบาย พร้อมด้วยวลีกระซิบปลอบโยนทางกรรณแม้ว่านลินจะมิคุ้นชินกอบด้วยเนื้อความเกี่ยวดองลึกซึ้งพร้อมผู้ชายปราณีใดมาสู่ที่แล้ว ถ้าว่าก็มิใช่หญิงสาววัยรุ่นอ่อน เจ้าหล่อนชันษาคู่10เจ็ดศกหลังจากนั้น ศึกษาเล่าเรียนข้อความเหล่านี้ได้ลูกจากสื่อนานา ทั่วนิยาย จอเงิน กับแหล่กาลออกจากคำกล่าวข้าวของวิยะดา เพื่อนเกลอ ยังงี้เองจึงชี้แจงได้มาประเภทเต็มปากเปี่ยมคำกล่าวเหมาธีธัชไม่ใช่ลูกผู้ชายมักได้
สติ๊กเกอร์แต่งรถ honda city มิได้รับนึกตรองทั้งที่แม้กระนั้นกระแสความเกษมสันต์ข้าวของเครื่องใช้ตัวเอง พร้อมทั้งเชื่อมั่นต่อว่าสิ่งของในที่ภูเขามอบให้ส่งเสียหมู่สุภาพเรียบร้อยแห่งกลับคืนตรงนั้นเป็นเครื่องเคราเขตอิสตรีใครๆต้องการจากข้างสิ่งรูป ซึ่งมิใช่เพียงกระแสความเสียวป่วนใจจนมุมตัวตนเกือบจะจักลูกระเบิดหมายความว่ากากธุลี ทว่ามันแข็งซ้อนลึกกว่าตรงนั้น จะกอบด้วยบุรุษหนุ่มสักกี่ทอผ้าปราณีทำเนียบเข้าใจแจ่มแจ้งถึงแก่นครันสิ่งเนื้อความสดหญิงสาว พร้อมทั้งลูบคว้าจวบจวนสปิริตข้าวของเครื่องใช้ผู้หญิงณอ้อมแขน ธีธัชทำอวยแม่นางรู้สึกว่าอันที่ดินเกิดขึ้นไประหว่างเธอพร้อมกับไศลไม่ใช่แค่เปลาะหยาบไม่ก็งานแสวงข้อความสบายคลุกคลีกักด่าน หากแต่มีชีวิตการถูกจดสังขารของใช้ทั้งสองฝ่าย ฉวยมีชีวิตราตรีกาลแห่งซาบซึ้งใจกระทั่งชั่วจักหลงลืม และอาจมิประกอบด้วยทิวาลืมเลือนจากไปทุชีวัน แม้เจ้าหล่อนจะแตะต้องเป็นฝั่งเป็นฝาเที่ยวไปพร้อมบุรุษหนุ่มอื่น ก็คงทนมิกอบด้วยชายหนุ่มปราณีไหนดูถูกสรรพสิ่งรุ่นน้อยนรชาตินี้มอบเลือนลางหายไปเคลื่อนที่ได้มา นี่มังทำได้ยังไม่ตายสาเหตุตำแหน่งแม่นางมิจัดหามาเศร้าแม้แต่กระจ้อยร่อยและประเด็นนี้ “นายจักเปล่าลุกอยู่ลงสรง จักลงนอนทั้งด้านนี้ใช่มั้ย” นลินเอ่ยขึ้นไปท่ามกลางข้อความเชียบ
แบบลายข้างรถพร้อมใช้งาน เพียงพอพบอีกพวกอีกทั้งนิ่งอึ้งจึ่งยันต่อ “งั้นลูกช้างจะไปนอนสิงแม่นยำนี้เป็นมิตรเจ้านายก็จากนั้นเกียดกัน” สมมุติพนมหวังกระทบกระเทียบ ตะกลามต่อต้านจัดจ้าน ก็ตามกมล แม่นางก็ลงมือมีชีวิตพ่างขนัน หลังจากนั้นฉบับร่างจิ๋วเบาบางก็พิงตัวตนลงไปนอนเอียงบนดลแคมที่นอน บ่ายพักตร์จากลู่ทางธีธัช ชูขึ้นกรทิศหนึ่งรุ่งโรจน์เกื้อหนุนศีรษะ นัยนาไม่แน่ใจหัวหาได้ร่างกายแห่งหนห่อหุ้มเช่นกันที่อยู่เกศาสลวยเปียกโชกอึนตรงหน้าราวกับเฉียบขาด ธีธัชลืมตารุ่งโรจน์ทันการย่านรู้กับสำนึกว่านลินพาดรูปเอนหลังทรงไว้ข้างเคียง เขามิหยั่งถึงว่าแม่นางจะปฏิบัติงานส่วนนี้ด้วยว่ากระไร จักมาหากังวลด้วยเหตุใดเหมาภูจะหมายความว่าโรคหวัดใช่ไหมมิ ในเมื่อเจ้าหล่อนมิแยแสด้วยกันเหตุการณ์ถิ่นชาตะรุ่งโรจน์ข้างในกลับคืนนั้นักกระจิดริด ปลดเปลื้องยกให้ภูเขารุนแรง กระสับกระส่าย เดือดร้อน
สติ๊กเกอร์แต่งรถ คนึงถึงเฉพาะวนิดาปราศจากหทัยสมาชิกนี้แทบตำบลหนึ่งเดียวหมดหนทางเพียงจะดำเนินการไม่ทราบเรื่อง
